κακοῦργος
κακοῦργος (Altgriechisch)
Substantiv, m
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | ὁ κακοῦργος | οἱ κακοῦργοι |
| Genitiv | τοῦ κακούργου | τῶν κακούργων |
| Dativ | τῷ κακούργῳ | τοῖς κακούργοις |
| Akkusativ | τὸν κακοῦργον | τοὺς κακούργους |
| Vokativ | (ὦ) κακοῦργε | (ὦ) κακοῦργοι |
Worttrennung:
- κα·κοῦρ·γος
Umschrift:
- DIN 31634: kakurgos
Aussprache:
- IPA: […]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] Mensch, der Schlechtes tut: Übeltäter, Bösewicht, Verbrecher
Herkunft:
- [1] Substantivierung des gleichlautenden Adjektivs
Oberbegriffe:
- [1] ἄνθρωπος m
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Griechisch - Deutsches Handwörterbuch (in zwei Bänden). 3. Auflage. Vieweg und Sohn, Braunschweig 1914, Band 1, Seite 1305, Eintrag „κακοῦργος“