Anicianus
Anicianus (Latein)
Adjektiv
| Nominativ Singular und Adverbia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
| Positiv | Aniciānus | Aniciāna | Aniciānum | — |
| Komparativ | — | — | — | — |
| Superlativ | — | — | — | — |
| Alle weiteren Formen: Flexion:Anicianus | ||||
Worttrennung:
- A·ni·ci·a·nus
Bedeutungen:
- [1] Botanik: eine bestimmte Brinensorte bezeichnend; anicianisch
Herkunft:
- Ableitung zu dem Gentilnamen Anicius → la mit dem Suffix -anus → la
Beispiele:
- [1] „pira volaema, aniciana et sementiva (haec conditiva in sapa bona erunt), tarentina, mustea, cucurbitiva, item alia genera quam plurima poteris serito aut inserito.“ (Cato agr. 7,4)[1]
Übersetzungen
[1] Botanik: eine bestimmte Brinensorte bezeichnend; anicianisch
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Anicius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 433.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Anicianus“ Seite 145.
- [1] Franz Olck: Birnbaum. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band III,1, Stuttgart 1897, Spalte 491–498.
Quellen:
- ↑ Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 19.