abdere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu abdere
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
abdere |
abdidisse |
abditūrum, -am, -um esse |
| Passiv |
abdī |
abditum, -am, -um esse |
abditum īrī |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| abdēns |
abditus, -a, -um |
abditūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| abdendī |
abdendus, -a, -um |
abditum |
abditū |
|
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
abde! |
abdere! |
abditō! |
abditor! |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
abditō! |
abditor! |
| Pl. 2. Pers. |
abdite! |
abdiminī! |
abditōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
abduntō! |
abduntor! |
|
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdō |
abdam |
abdor |
abdar |
| Sg. 2. Pers. |
abdis |
abdās |
abderis |
abdāris |
| Sg. 3. Pers. |
abdit |
abdat |
abditur |
abdātur |
| Pl. 1. Pers. |
abdimus |
abdāmus |
abdimur |
abdāmur |
| Pl. 2. Pers. |
abditis |
abdātis |
abdiminī |
abdāmini |
| Pl. 3. Pers. |
abdunt |
abdant |
abduntur |
abdantur |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdēbam |
abderem |
abdēbar |
abderer |
| Sg. 2. Pers. |
abdēbās |
abderēs |
abdēbāris |
abderēris |
| Sg. 3. Pers. |
abdēbat |
abderet |
abdēbātur |
abderētur |
| Pl. 1. Pers. |
abdēbāmus |
abderēmus |
abdēbāmur |
abderēmur |
| Pl. 2. Pers. |
abdēbātis |
abderētis |
abdēbāminī |
abderēminī |
| Pl. 3. Pers. |
abdēbant |
abderent |
abdēbantur |
abderentur |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdam |
|
abdar |
|
| Sg. 2. Pers. |
abdēs |
abdēris |
| Sg. 3. Pers. |
abdet |
abdētur |
| Pl. 1. Pers. |
abdēmus |
abdēmur |
| Pl. 2. Pers. |
abdētis |
abdēminī |
| Pl. 3. Pers. |
abdent |
abdentur |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdidī |
abdiderim |
abditus, -a, -um sum |
abditus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
abdidistī |
abdideris |
abditus, -a, -um es |
abditus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
abdidit |
abdiderit |
abditus, -a, -um est |
abditus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
abdidimus |
abdiderimus |
abditī, -ae, -a sumus |
abditī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
abdidistis |
abdideritis |
abditī, -ae, -a estis |
abditī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
abdidērunt |
abdiderint |
abditī, -ae, -a sunt |
abditī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdideram |
abdidissem |
abditus, -a, -um eram |
abditus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
abdiderās |
abdidissēs |
abditus, -a, -um erās |
abditus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
abdiderat |
abdidisset |
abditus, -a, -um erat |
abditus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
abdiderāmus |
abdidissēmus |
abditī, -ae, -a erāmus |
abditī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
abdiderātis |
abdidissētis |
abditī, -ae, -a erātis |
abditī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
abdiderant |
abdidissent |
abditī, -ae, -a erant |
abditī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdiderō |
|
abditus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
abdideris |
abditus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
abdiderit |
abditus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
abdiderimus |
abditī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
abdideritis |
abditī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
abdiderint |
abditī, -ae, -a erunt |