abdicere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu abdicere
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
abdīcere |
abdīxisse |
abdictūrum, -am, -um esse |
| Passiv |
abdīcī |
abdictum, -am, -um esse |
abdictum īrī |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| abdīcēns |
abdictus, -a, -um |
abdictūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| abdīcendī |
abdīcendus, -a, -um |
abdictum |
abdictū |
|
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
abdīce! |
abdīcere! |
abdīcitō! |
abdīcitor! |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
abdīcitō! |
abdīcitor! |
| Pl. 2. Pers. |
abdīcite! |
abdīciminī! |
abdīcitōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
abdīcuntō! |
abdīcuntor! |
|
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdīcō |
abdīcam |
abdīcor |
abdīcar |
| Sg. 2. Pers. |
abdīcis |
abdīcās |
abdīceris |
abdīcāris |
| Sg. 3. Pers. |
abdīcit |
abdīcat |
abdīcitur |
abdīcātur |
| Pl. 1. Pers. |
abdīcimus |
abdīcāmus |
abdīcimur |
abdīcāmur |
| Pl. 2. Pers. |
abdīcitis |
abdīcātis |
abdīciminī |
abdīcāmini |
| Pl. 3. Pers. |
abdīcunt |
abdīcant |
abdīcuntur |
abdīcantur |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdīcēbam |
abdīcerem |
abdīcēbar |
abdīcerer |
| Sg. 2. Pers. |
abdīcēbās |
abdīcerēs |
abdīcēbāris |
abdīcerēris |
| Sg. 3. Pers. |
abdīcēbat |
abdīceret |
abdīcēbātur |
abdīcerētur |
| Pl. 1. Pers. |
abdīcēbāmus |
abdīcerēmus |
abdīcēbāmur |
abdīcerēmur |
| Pl. 2. Pers. |
abdīcēbātis |
abdīcerētis |
abdīcēbāminī |
abdīcerēminī |
| Pl. 3. Pers. |
abdīcēbant |
abdīcerent |
abdīcēbantur |
abdīcerentur |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdīcam |
|
abdīcar |
|
| Sg. 2. Pers. |
abdīcēs |
abdīcēris |
| Sg. 3. Pers. |
abdīcet |
abdīcētur |
| Pl. 1. Pers. |
abdīcēmus |
abdīcēmur |
| Pl. 2. Pers. |
abdīcētis |
abdīcēminī |
| Pl. 3. Pers. |
abdīcent |
abdīcentur |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdīxī |
abdīxerim |
abdictus, -a, -um sum |
abdictus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
abdīxistī |
abdīxeris |
abdictus, -a, -um es |
abdictus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
abdīxit |
abdīxerit |
abdictus, -a, -um est |
abdictus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
abdīximus |
abdīxerimus |
abdictī, -ae, -a sumus |
abdictī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
abdīxistis |
abdīxeritis |
abdictī, -ae, -a estis |
abdictī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
abdīxērunt |
abdīxerint |
abdictī, -ae, -a sunt |
abdictī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdīxeram |
abdīxissem |
abdictus, -a, -um eram |
abdictus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
abdīxerās |
abdīxissēs |
abdictus, -a, -um erās |
abdictus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
abdīxerat |
abdīxisset |
abdictus, -a, -um erat |
abdictus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
abdīxerāmus |
abdīxissēmus |
abdictī, -ae, -a erāmus |
abdictī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
abdīxerātis |
abdīxissētis |
abdictī, -ae, -a erātis |
abdictī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
abdīxerant |
abdīxissent |
abdictī, -ae, -a erant |
abdictī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abdīxerō |
|
abdictus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
abdīxeris |
abdictus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
abdīxerit |
abdictus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
abdīxerimus |
abdictī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
abdīxeritis |
abdictī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
abdīxerint |
abdictī, -ae, -a erunt |