abluere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu abluere
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
abluere |
abluisse |
ablūtūrum, -am, -um esse |
| Passiv |
abluī |
ablūtum, -am, -um esse |
ablūtum īrī |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| abluēns |
ablūtus, -a, -um |
ablūtūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| abluendī |
abluendus, -a, -um |
ablūtum |
ablūtū |
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
ablue! |
abluere! |
abluitō! |
abluitor! |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
abluitō! |
abluitor! |
| Pl. 2. Pers. |
abluite! |
abluiminī! |
abluitōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
abluuntō! |
abluuntor! |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abluō |
abluam |
abluor |
abluar |
| Sg. 2. Pers. |
abluis |
abluās |
ablueris |
abluāris |
| Sg. 3. Pers. |
abluit |
abluat |
abluitur |
abluātur |
| Pl. 1. Pers. |
abluimus |
abluāmus |
abluimur |
abluāmur |
| Pl. 2. Pers. |
abluitis |
abluātis |
abluiminī |
abluāmini |
| Pl. 3. Pers. |
abluunt |
abluant |
abluuntur |
abluantur |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abluēbam |
abluerem |
abluēbar |
abluerer |
| Sg. 2. Pers. |
abluēbās |
abluerēs |
abluēbāris |
abluerēris |
| Sg. 3. Pers. |
abluēbat |
ablueret |
abluēbātur |
abluerētur |
| Pl. 1. Pers. |
abluēbāmus |
abluerēmus |
abluēbāmur |
abluerēmur |
| Pl. 2. Pers. |
abluēbātis |
abluerētis |
abluēbāminī |
abluerēminī |
| Pl. 3. Pers. |
abluēbant |
abluerent |
abluēbantur |
abluerentur |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abluam |
|
abluar |
|
| Sg. 2. Pers. |
abluēs |
abluēris |
| Sg. 3. Pers. |
abluet |
abluētur |
| Pl. 1. Pers. |
abluēmus |
abluēmur |
| Pl. 2. Pers. |
abluētis |
abluēminī |
| Pl. 3. Pers. |
abluent |
abluentur |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abluī |
abluerim |
ablūtus, -a, -um sum |
ablūtus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
abluistī |
ablueris |
ablūtus, -a, -um es |
ablūtus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
abluit |
abluerit |
ablūtus, -a, -um est |
ablūtus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
abluimus |
abluerimus |
ablūtī, -ae, -a sumus |
ablūtī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
abluistis |
ablueritis |
ablūtī, -ae, -a estis |
ablūtī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
abluērunt |
abluerint |
ablūtī, -ae, -a sunt |
ablūtī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
ablueram |
abluissem |
ablūtus, -a, -um eram |
ablūtus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
abluerās |
abluissēs |
ablūtus, -a, -um erās |
ablūtus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
abluerat |
abluisset |
ablūtus, -a, -um erat |
ablūtus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
abluerāmus |
abluissēmus |
ablūtī, -ae, -a erāmus |
ablūtī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
abluerātis |
abluissētis |
ablūtī, -ae, -a erātis |
ablūtī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
abluerant |
abluissent |
ablūtī, -ae, -a erant |
ablūtī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abluerō |
|
ablūtus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
ablueris |
ablūtus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
abluerit |
ablūtus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
abluerimus |
ablūtī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
ablueritis |
ablūtī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
abluerint |
ablūtī, -ae, -a erunt |