abnoctāre (Konjugation) (Latein)
- zurück zu abnoctare
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
abnoctāre |
abnoctāvisse |
abnoctātūrum, -am, -um esse |
| Passiv |
abnoctārī |
abnoctātum, -am, -um esse |
abnoctātum īrī |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| abnoctāns |
abnoctātus, -a, -um |
abnoctātūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| abnoctandī |
abnoctandus, -a, -um |
abnoctātum |
abnoctātū |
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
abnoctā! |
— |
abnoctātō! |
— |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
abnoctātō! |
— |
| Pl. 2. Pers. |
abnoctāte! |
— |
abnoctātōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
abnoctantō! |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abnoctō |
abnoctem |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
abnoctās |
abnoctēs |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
abnoctat |
abnoctet |
abnoctātur |
abnoctētur |
| Pl. 1. Pers. |
abnoctāmus |
abnoctēmus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
abnoctātis |
abnoctētis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
abnoctant |
abnoctent |
— |
— |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abnoctābam |
abnoctārem |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
abnoctābās |
abnoctārēs |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
abnoctābat |
abnoctāret |
abnoctābātur |
abnoctārētur |
| Pl. 1. Pers. |
abnoctābāmus |
abnoctārēmus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
abnoctābātis |
abnoctārētis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
abnoctābant |
abnoctārent |
— |
— |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abnoctābō |
|
— |
|
| Sg. 2. Pers. |
abnoctābis |
— |
| Sg. 3. Pers. |
abnoctābit |
abnoctābitur |
| Pl. 1. Pers. |
abnoctābimus |
— |
| Pl. 2. Pers. |
abnoctābitis |
— |
| Pl. 3. Pers. |
abnoctābunt |
— |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abnoctāvī |
abnoctāverim |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
abnoctāvistī |
abnoctāveris |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
abnoctāvit |
abnoctāverit |
abnoctātum est |
abnoctātum sit |
| Pl. 1. Pers. |
abnoctāvimus |
abnoctāverimus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
abnoctāvistis |
abnoctāveritis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
abnoctāvērunt |
abnoctāverint |
— |
— |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abnoctāveram |
abnoctāvissem |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
abnoctāverās |
abnoctāvissēs |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
abnoctāverat |
abnoctāvisset |
abnoctātum erat |
abnoctātum esset |
| Pl. 1. Pers. |
abnoctāverāmus |
abnoctāvissēmus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
abnoctāverātis |
abnoctāvissētis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
abnoctāverant |
abnoctāvissent |
— |
— |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
abnoctāverō |
|
— |
|
| Sg. 2. Pers. |
abnoctāveris |
— |
| Sg. 3. Pers. |
abnoctāverit |
abnoctātum erit |
| Pl. 1. Pers. |
abnoctāverimus |
— |
| Pl. 2. Pers. |
abnoctāveritis |
— |
| Pl. 3. Pers. |
abnoctāverint |
— |