accipere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu accipere
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
accipere |
accēpisse |
acceptūrum, -am, -um esse |
| Passiv |
accipī |
acceptum, -am, -um esse |
acceptum īrī |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| accipiēns |
acceptus, -a, -um |
acceptūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| accipiendī |
accipiendus, -a, -um |
acceptum |
acceptū |
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
accipe! |
accipere! |
accipitō! |
accipitor! |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
accipitō! |
accipitor! |
| Pl. 2. Pers. |
accipite! |
accipiminī! |
accipitōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
accipiuntō! |
accipiuntor! |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accipiō |
accipiam |
accipior |
accipiar |
| Sg. 2. Pers. |
accipis |
accipiās |
acciperis |
accipiāris |
| Sg. 3. Pers. |
accipit |
accipiat |
accipitur |
accipiātur |
| Pl. 1. Pers. |
accipimus |
accipiāmus |
accipimur |
accipiāmur |
| Pl. 2. Pers. |
accipitis |
accipiātis |
accipiminī |
accipiāminī |
| Pl. 3. Pers. |
accipiunt |
accipiant |
accipiuntur |
accipiantur |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accipiēbam |
acciperem |
accipiēbar |
acciperer |
| Sg. 2. Pers. |
accipiēbās |
acciperēs |
accipiēbāris |
acciperēris |
| Sg. 3. Pers. |
accipiēbat |
acciperet |
accipiēbātur |
acciperētur |
| Pl. 1. Pers. |
accipiēbāmus |
acciperēmus |
accipiēbāmur |
acciperēmur |
| Pl. 2. Pers. |
accipiēbātis |
acciperētis |
accipiēbāminī |
acciperēminī |
| Pl. 3. Pers. |
accipiēbant |
acciperent |
accipiēbantur |
acciperentur |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accipiam |
|
accipiar |
|
| Sg. 2. Pers. |
accipiēs |
accipiēris |
| Sg. 3. Pers. |
accipiet |
accipiētur |
| Pl. 1. Pers. |
accipiēmus |
accipiēmur |
| Pl. 2. Pers. |
accipiētis |
accipiēminī |
| Pl. 3. Pers. |
accipient |
accipientur |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accēpī |
accēperim |
acceptus, -a, -um sum |
acceptus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
accēpistī |
accēperis |
acceptus, -a, -um es |
acceptus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
accēpit |
accēperit |
acceptus, -a, -um est |
acceptus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
accēpimus |
accēperimus |
acceptī, -ae, -a sumus |
acceptī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
accēpistis |
accēperitis |
acceptī, -ae, -a estis |
acceptī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
accēpērunt |
accēperint |
acceptī, -ae, -a sunt |
acceptī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accēperam |
accēpissem |
acceptus, -a, -um eram |
acceptus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
accēperās |
accēpissēs |
acceptus, -a, -um erās |
acceptus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
accēperat |
accēpisset |
acceptus, -a, -um erat |
acceptus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
accēperāmus |
accēpissēmus |
acceptī, -ae, -a erāmus |
acceptī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
accēperātis |
accēpissētis |
acceptī, -ae, -a erātis |
acceptī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
accēperant |
accēpissent |
acceptī, -ae, -a erant |
acceptī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
accēperō |
|
acceptus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
accēperis |
acceptus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
accēperit |
acceptus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
accēperimus |
acceptī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
accēperitis |
acceptī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
accēperint |
acceptī, -ae, -a erunt |