Flexion:addecimare

addecimare (Konjugation) (Latein)

zurück zu addecimare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv addecimāre addecimāvisse addecimātūrum, -am, -um esse
Passiv addecimārī addecimātum, -am, -um esse addecimātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
addecimāns addecimātus, -a, -um addecimātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
addecimandī addecimandus, -a, -um addecimātum addecimātū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. addecimā! addecimāre! addecimātō! addecimātor!
Sg. 3. Pers. addecimātō! addecimātor!
Pl. 2. Pers. addecimāte! addecimāminī! addecimātōte!
Pl. 3. Pers. addecimantō! addecimantor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. addecimō addecimem addecimor addecimer
Sg. 2. Pers. addecimās addecimēs addecimāris addecimēris
Sg. 3. Pers. addecimat addecimet addecimātur addecimētur
Pl. 1. Pers. addecimāmus addecimēmus addecimāmur addecimēmur
Pl. 2. Pers. addecimātis addecimētis addecimāminī addecimēminī
Pl. 3. Pers. addecimant addeciment addecimantur addecimentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. addecimābam addecimārem addecimābar addecimārer
Sg. 2. Pers. addecimābās addecimārēs addecimābāris addecimārēris
Sg. 3. Pers. addecimābat addecimāret addecimābātur addecimārētur
Pl. 1. Pers. addecimābāmus addecimārēmus addecimābāmur addecimārēmur
Pl. 2. Pers. addecimābātis addecimārētis addecimābāminī addecimārēminī
Pl. 3. Pers. addecimābant addecimārent addecimābantur addecimārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. addecimābō addecimābor
Sg. 2. Pers. addecimābis addecimāberis
Sg. 3. Pers. addecimābit addecimābitur
Pl. 1. Pers. addecimābimus addecimābimur
Pl. 2. Pers. addecimābitis addecimābiminī
Pl. 3. Pers. addecimābunt addecimābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. addecimāvī addecimāverim addecimātus, -a, -um sum addecimātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. addecimāvistī addecimāveris addecimātus, -a, -um es addecimātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. addecimāvit addecimāverit addecimātus, -a, -um est addecimātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. addecimāvimus addecimāverimus addecimātī, -ae, -a sumus addecimātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. addecimāvistis addecimāveritis addecimātī, -ae, -a estis addecimātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. addecimāvērunt addecimāverint addecimātī, -ae, -a sunt addecimātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. addecimāveram addecimāvissem addecimātus, -a, -um eram addecimātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. addecimāverās addecimāvissēs addecimātus, -a, -um erās addecimātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. addecimāverat addecimāvisset addecimātus, -a, -um erat addecimātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. addecimāverāmus addecimāvissēmus addecimātī, -ae, -a erāmus addecimātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. addecimāverātis addecimāvissētis addecimātī, -ae, -a erātis addecimātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. addecimāverant addecimāvissent addecimātī, -ae, -a erant addecimātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. addecimāverō addecimātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. addecimāveris addecimātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. addecimāverit addecimātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. addecimāverimus addecimātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. addecimāveritis addecimātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. addecimāverint addecimātī, -ae, -a erunt


Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist unter Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 verfügbar, sofern nicht anders angegeben. Für die Mediendateien können zusätzliche Bedingungen gelten.