adigere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu adigere
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
adigere |
adēgisse |
adactūrum, -am, -um esse |
| Passiv |
adigī |
adactum, -am, -um esse |
adactum īrī |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| adigēns |
adactus, -a, -um |
adactūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| adigendī |
adigendus, -a, -um |
adactum |
adactū |
|
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
adige! |
adigere! |
adigitō! |
adigitor! |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
adigitō! |
adigitor! |
| Pl. 2. Pers. |
adigite! |
adigiminī! |
adigitōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
adiguntō! |
adiguntor! |
|
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
adigō |
adigam |
adigor |
adigar |
| Sg. 2. Pers. |
adigis |
adigās |
adigeris |
adigāris |
| Sg. 3. Pers. |
adigit |
adigat |
adigitur |
adigātur |
| Pl. 1. Pers. |
adigimus |
adigāmus |
adigimur |
adigāmur |
| Pl. 2. Pers. |
adigitis |
adigātis |
adigiminī |
adigāmini |
| Pl. 3. Pers. |
adigunt |
adigant |
adiguntur |
adigantur |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
adigēbam |
adigerem |
adigēbar |
adigerer |
| Sg. 2. Pers. |
adigēbās |
adigerēs |
adigēbāris |
adigerēris |
| Sg. 3. Pers. |
adigēbat |
adigeret |
adigēbātur |
adigerētur |
| Pl. 1. Pers. |
adigēbāmus |
adigerēmus |
adigēbāmur |
adigerēmur |
| Pl. 2. Pers. |
adigēbātis |
adigerētis |
adigēbāminī |
adigerēminī |
| Pl. 3. Pers. |
adigēbant |
adigerent |
adigēbantur |
adigerentur |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
adigam |
|
adigar |
|
| Sg. 2. Pers. |
adigēs |
adigēris |
| Sg. 3. Pers. |
adiget |
adigētur |
| Pl. 1. Pers. |
adigēmus |
adigēmur |
| Pl. 2. Pers. |
adigētis |
adigēminī |
| Pl. 3. Pers. |
adigent |
adigentur |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
adēgī |
adēgerim |
adactus, -a, -um sum |
adactus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
adēgistī |
adēgeris |
adactus, -a, -um es |
adactus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
adēgit |
adēgerit |
adactus, -a, -um est |
adactus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
adēgimus |
adēgerimus |
adactī, -ae, -a sumus |
adactī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
adēgistis |
adēgeritis |
adactī, -ae, -a estis |
adactī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
adēgērunt |
adēgerint |
adactī, -ae, -a sunt |
adactī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
adēgeram |
adēgissem |
adactus, -a, -um eram |
adactus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
adēgerās |
adēgissēs |
adactus, -a, -um erās |
adactus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
adēgerat |
adēgisset |
adactus, -a, -um erat |
adactus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
adēgerāmus |
adēgissēmus |
adactī, -ae, -a erāmus |
adactī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
adēgerātis |
adēgissētis |
adactī, -ae, -a erātis |
adactī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
adēgerant |
adēgissent |
adactī, -ae, -a erant |
adactī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
adēgerō |
|
adactus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
adēgeris |
adactus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
adēgerit |
adactus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
adēgerimus |
adactī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
adēgeritis |
adactī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
adēgerint |
adactī, -ae, -a erunt |