Flexion:adspirare

adspirare (Konjugation) (Latein)

zurück zu adspirare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv adspīrāre adspīrāvisse adspīrātūrum, -am, -um esse
Passiv adspīrārī adspīrātum, -am, -um esse adspīrātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
adspīrāns adspīrātus, -a, -um adspīrātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
adspīrandī adspīrandus, -a, -um adspīrātum adspīrātū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. adspīrā! adspīrāre! adspīrātō! adspīrātor!
Sg. 3. Pers. adspīrātō! adspīrātor!
Pl. 2. Pers. adspīrāte! adspīrāminī! adspīrātōte!
Pl. 3. Pers. adspīrantō! adspīrantor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adspīrō adspīrem adspīror adspīrer
Sg. 2. Pers. adspīrās adspīrēs adspīrāris adspīrēris
Sg. 3. Pers. adspīrat adspīret adspīrātur adspīrētur
Pl. 1. Pers. adspīrāmus adspīrēmus adspīrāmur adspīrēmur
Pl. 2. Pers. adspīrātis adspīrētis adspīrāminī adspīrēminī
Pl. 3. Pers. adspīrant adspīrent adspīrantur adspīrentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adspīrābam adspīrārem adspīrābar adspīrārer
Sg. 2. Pers. adspīrābās adspīrārēs adspīrābāris adspīrārēris
Sg. 3. Pers. adspīrābat adspīrāret adspīrābātur adspīrārētur
Pl. 1. Pers. adspīrābāmus adspīrārēmus adspīrābāmur adspīrārēmur
Pl. 2. Pers. adspīrābātis adspīrārētis adspīrābāminī adspīrārēminī
Pl. 3. Pers. adspīrābant adspīrārent adspīrābantur adspīrārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adspīrābō adspīrābor
Sg. 2. Pers. adspīrābis adspīrāberis
Sg. 3. Pers. adspīrābit adspīrābitur
Pl. 1. Pers. adspīrābimus adspīrābimur
Pl. 2. Pers. adspīrābitis adspīrābiminī
Pl. 3. Pers. adspīrābunt adspīrābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adspīrāvī adspīrāverim adspīrātus, -a, -um sum adspīrātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. adspīrāvistī adspīrāveris adspīrātus, -a, -um es adspīrātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. adspīrāvit adspīrāverit adspīrātus, -a, -um est adspīrātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. adspīrāvimus adspīrāverimus adspīrātī, -ae, -a sumus adspīrātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. adspīrāvistis adspīrāveritis adspīrātī, -ae, -a estis adspīrātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. adspīrāvērunt adspīrāverint adspīrātī, -ae, -a sunt adspīrātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adspīrāveram adspīrāvissem adspīrātus, -a, -um eram adspīrātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. adspīrāverās adspīrāvissēs adspīrātus, -a, -um erās adspīrātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. adspīrāverat adspīrāvisset adspīrātus, -a, -um erat adspīrātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. adspīrāverāmus adspīrāvissēmus adspīrātī, -ae, -a erāmus adspīrātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. adspīrāverātis adspīrāvissētis adspīrātī, -ae, -a erātis adspīrātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. adspīrāverant adspīrāvissent adspīrātī, -ae, -a erant adspīrātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. adspīrāverō adspīrātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. adspīrāveris adspīrātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. adspīrāverit adspīrātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. adspīrāverimus adspīrātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. adspīrāveritis adspīrātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. adspīrāverint adspīrātī, -ae, -a erunt


Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist unter Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 verfügbar, sofern nicht anders angegeben. Für die Mediendateien können zusätzliche Bedingungen gelten.