advivere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu advivere
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
advīvere |
advīxisse |
— |
| Passiv |
— |
— |
— |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| advīvēns |
— |
— |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| advīvendī |
advīvendus, -a, -um |
— |
— |
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
advīve! |
— |
advīvitō! |
— |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
advīvitō! |
— |
| Pl. 2. Pers. |
advīvite! |
— |
advīvitōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
advīvuntō! |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
advīvō |
advīvam |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
advīvis |
advīvās |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
advīvit |
advīvat |
— |
— |
| Pl. 1. Pers. |
advīvimus |
advīvāmus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
advīvitis |
advīvātis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
advīvunt |
advīvant |
— |
— |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
advīvēbam |
advīverem |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
advīvēbās |
advīverēs |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
advīvēbat |
advīveret |
— |
— |
| Pl. 1. Pers. |
advīvēbāmus |
advīverēmus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
advīvēbātis |
advīverētis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
advīvēbant |
advīverent |
— |
— |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
advīvam |
|
— |
|
| Sg. 2. Pers. |
advīvēs |
— |
| Sg. 3. Pers. |
advīvet |
— |
| Pl. 1. Pers. |
advīvēmus |
— |
| Pl. 2. Pers. |
advīvētis |
— |
| Pl. 3. Pers. |
advīvent |
— |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
advīxī |
advīxerim |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
advīxistī |
advīxeris |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
advīxit |
advīxerit |
— |
— |
| Pl. 1. Pers. |
advīximus |
advīxerimus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
advīxistis |
advīxeritis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
advīxērunt |
advīxerint |
— |
— |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
advīxeram |
advīxissem |
— |
— |
| Sg. 2. Pers. |
advīxerās |
advīxissēs |
— |
— |
| Sg. 3. Pers. |
advīxerat |
advīxisset |
— |
— |
| Pl. 1. Pers. |
advīxerāmus |
advīxissēmus |
— |
— |
| Pl. 2. Pers. |
advīxerātis |
advīxissētis |
— |
— |
| Pl. 3. Pers. |
advīxerant |
advīxissent |
— |
— |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
advīxerō |
|
— |
|
| Sg. 2. Pers. |
advīxeris |
— |
| Sg. 3. Pers. |
advīxerit |
— |
| Pl. 1. Pers. |
advīxerimus |
— |
| Pl. 2. Pers. |
advīxeritis |
— |
| Pl. 3. Pers. |
advīxerint |
— |