afficere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu afficere
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
afficere |
affēcisse |
affectūrum, -am, -um esse |
| Passiv |
afficī |
affectum, -am, -um esse |
affectum īrī |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| afficiēns |
affectus, -a, -um |
affectūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| afficiendī |
afficiendus, -a, -um |
affectum |
affectū |
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
affice! |
afficere! |
afficitō! |
afficitor! |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
afficitō! |
afficitor! |
| Pl. 2. Pers. |
afficite! |
afficiminī! |
afficitōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
afficiuntō! |
afficiuntor! |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
afficiō |
afficiam |
afficior |
afficiar |
| Sg. 2. Pers. |
afficis |
afficiās |
afficeris |
afficiāris |
| Sg. 3. Pers. |
afficit |
afficiat |
afficitur |
afficiātur |
| Pl. 1. Pers. |
afficimus |
afficiāmus |
afficimur |
afficiāmur |
| Pl. 2. Pers. |
afficitis |
afficiātis |
afficiminī |
afficiāminī |
| Pl. 3. Pers. |
afficiunt |
afficiant |
afficiuntur |
afficiantur |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
afficiēbam |
afficerem |
afficiēbar |
afficerer |
| Sg. 2. Pers. |
afficiēbās |
afficerēs |
afficiēbāris |
afficerēris |
| Sg. 3. Pers. |
afficiēbat |
afficeret |
afficiēbātur |
afficerētur |
| Pl. 1. Pers. |
afficiēbāmus |
afficerēmus |
afficiēbāmur |
afficerēmur |
| Pl. 2. Pers. |
afficiēbātis |
afficerētis |
afficiēbāminī |
afficerēminī |
| Pl. 3. Pers. |
afficiēbant |
afficerent |
afficiēbantur |
afficerentur |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
afficiam |
|
afficiar |
|
| Sg. 2. Pers. |
afficiēs |
afficiēris |
| Sg. 3. Pers. |
afficiet |
afficiētur |
| Pl. 1. Pers. |
afficiēmus |
afficiēmur |
| Pl. 2. Pers. |
afficiētis |
afficiēminī |
| Pl. 3. Pers. |
afficient |
afficientur |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
affēcī |
affēcerim |
affectus, -a, -um sum |
affectus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
affēcistī |
affēceris |
affectus, -a, -um es |
affectus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
affēcit |
affēcerit |
affectus, -a, -um est |
affectus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
affēcimus |
affēcerimus |
affectī, -ae, -a sumus |
affectī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
affēcistis |
affēceritis |
affectī, -ae, -a estis |
affectī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
affēcērunt |
affēcerint |
affectī, -ae, -a sunt |
affectī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
affēceram |
affēcissem |
affectus, -a, -um eram |
affectus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
affēcerās |
affēcissēs |
affectus, -a, -um erās |
affectus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
affēcerat |
affēcisset |
affectus, -a, -um erat |
affectus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
affēcerāmus |
affēcissēmus |
affectī, -ae, -a erāmus |
affectī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
affēcerātis |
affēcissētis |
affectī, -ae, -a erātis |
affectī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
affēcerant |
affēcissent |
affectī, -ae, -a erant |
affectī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
affēcerō |
|
affectus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
affēceris |
affectus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
affēcerit |
affectus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
affēcerimus |
affectī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
affēceritis |
affectī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
affēcerint |
affectī, -ae, -a erunt |