alligare (Konjugation) (Latein)
- zurück zu alligare
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
alligāre |
alligāvisse |
alligātūrum, -am, -um esse |
| Passiv |
alligārī |
alligātum, -am, -um esse |
alligātum īrī |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| alligāns |
alligātus, -a, -um |
alligātūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| alligandī |
alligandus, -a, -um |
alligātum |
alligātū |
|
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
alligā! |
alligāre! |
alligātō! |
alligātor! |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
alligātō! |
alligātor! |
| Pl. 2. Pers. |
alligāte! |
alligāminī! |
alligātōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
alligantō! |
alligantor! |
|
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
alligō |
alligem |
alligor |
alliger |
| Sg. 2. Pers. |
alligās |
alligēs |
alligāris |
alligēris |
| Sg. 3. Pers. |
alligat |
alliget |
alligātur |
alligētur |
| Pl. 1. Pers. |
alligāmus |
alligēmus |
alligāmur |
alligēmur |
| Pl. 2. Pers. |
alligātis |
alligētis |
alligāminī |
alligēminī |
| Pl. 3. Pers. |
alligant |
alligent |
alligantur |
alligentur |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
alligābam |
alligārem |
alligābar |
alligārer |
| Sg. 2. Pers. |
alligābās |
alligārēs |
alligābāris |
alligārēris |
| Sg. 3. Pers. |
alligābat |
alligāret |
alligābātur |
alligārētur |
| Pl. 1. Pers. |
alligābāmus |
alligārēmus |
alligābāmur |
alligārēmur |
| Pl. 2. Pers. |
alligābātis |
alligārētis |
alligābāminī |
alligārēminī |
| Pl. 3. Pers. |
alligābant |
alligārent |
alligābantur |
alligārentur |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
alligābō |
|
alligābor |
|
| Sg. 2. Pers. |
alligābis |
alligāberis |
| Sg. 3. Pers. |
alligābit |
alligābitur |
| Pl. 1. Pers. |
alligābimus |
alligābimur |
| Pl. 2. Pers. |
alligābitis |
alligābiminī |
| Pl. 3. Pers. |
alligābunt |
alligābuntur |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
alligāvī |
alligāverim |
alligātus, -a, -um sum |
alligātus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
alligāvistī |
alligāveris |
alligātus, -a, -um es |
alligātus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
alligāvit |
alligāverit |
alligātus, -a, -um est |
alligātus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
alligāvimus |
alligāverimus |
alligātī, -ae, -a sumus |
alligātī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
alligāvistis |
alligāveritis |
alligātī, -ae, -a estis |
alligātī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
alligāvērunt |
alligāverint |
alligātī, -ae, -a sunt |
alligātī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
alligāveram |
alligāvissem |
alligātus, -a, -um eram |
alligātus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
alligāverās |
alligāvissēs |
alligātus, -a, -um erās |
alligātus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
alligāverat |
alligāvisset |
alligātus, -a, -um erat |
alligātus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
alligāverāmus |
alligāvissēmus |
alligātī, -ae, -a erāmus |
alligātī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
alligāverātis |
alligāvissētis |
alligātī, -ae, -a erātis |
alligātī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
alligāverant |
alligāvissent |
alligātī, -ae, -a erant |
alligātī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
alligāverō |
|
alligātus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
alligāveris |
alligātus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
alligāverit |
alligātus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
alligāverimus |
alligātī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
alligāveritis |
alligātī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
alligāverint |
alligātī, -ae, -a erunt |