apisci (Konjugation) (Latein)
- zurück zu apisci
| Infinitive |
| Präsens |
apīscī |
| Perfekt |
aptum, -am, -um esse |
| Futur |
aptūrum, -am, -um esse |
| Partizipien |
| Präsens |
apīscēns |
| Perfekt |
aptus, -a, -um |
| Futur |
aptūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum
passivische Bedeutung |
Supinum I |
Supinum II |
| apīscendī |
apīscendus, -a, -um |
aptum |
aptū |
|
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Sg. 2. Pers. |
apīscere! |
apīscitor! |
| Sg. 3. Pers. |
|
apīscitor! |
| Pl. 2. Pers. |
apīsciminī!
|
|
| Pl. 3. Pers. |
|
apīscuntor! |
|
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
apīscor |
apīscar |
| Sg. 2. Pers. |
apīsceris |
apīscāris |
| Sg. 3. Pers. |
apīscitur |
apīscātur |
| Pl. 1. Pers. |
apīscimur |
apīscāmur |
| Pl. 2. Pers. |
apīsciminī |
apīscāmini |
| Pl. 3. Pers. |
apīscuntur |
apīscantur |
| Text |
| Imperfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
apīscēbar |
apīscerer |
| Sg. 2. Pers. |
apīscēbāris |
apīscerēris |
| Sg. 3. Pers. |
apīscēbātur |
apīscerētur |
| Pl. 1. Pers. |
apīscēbāmur |
apīscerēmur |
| Pl. 2. Pers. |
apīscēbāminī |
apīscerēminī |
| Pl. 3. Pers. |
apīscēbantur |
apīscerentur |
| Text |
| Futur I |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
apīscar |
|
| Sg. 2. Pers. |
apīscēris |
| Sg. 3. Pers. |
apīscētur |
| Pl. 1. Pers. |
apīscēmur |
| Pl. 2. Pers. |
apīscēminī |
| Pl. 3. Pers. |
apīscentur |
| Text |
| Perfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
aptus, -a, -um sum |
aptus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
aptus, -a, -um es |
aptus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
aptus, -a, -um est |
aptus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
aptī, -ae, -a sumus |
aptī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
aptī, -ae, -a estis |
aptī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
aptī, -ae, -a sunt |
aptī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
aptus, -a, -um eram |
aptus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
aptus, -a, -um erās |
aptus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
aptus, -a, -um erat |
aptus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
aptī, -ae, -a erāmus |
aptī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
aptī, -ae, -a erātis |
aptī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
aptī, -ae, -a erant |
aptī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
aptus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
aptus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
aptus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
aptī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
aptī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
aptī, -ae, -a erunt |