apparare (Konjugation) (Latein)
- zurück zu apparare
| Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
Infinitiv Futur |
| Aktiv |
apparāre |
apparāvisse |
apparātūrum, -am, -um esse |
| Passiv |
apparārī |
apparātum, -am, -um esse |
apparātum īrī |
| Partizipien |
|
Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Futur Aktiv |
| apparāns |
apparātus, -a, -um |
apparātūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| apparandī |
apparandus, -a, -um |
apparātum |
apparātū |
|
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Aktiv |
Passiv |
Aktiv |
Passiv |
| Sg. 2. Pers. |
apparā! |
apparāre! |
apparātō! |
apparātor! |
| Sg. 3. Pers. |
|
|
apparātō! |
apparātor! |
| Pl. 2. Pers. |
apparāte! |
apparāminī! |
apparātōte! |
|
| Pl. 3. Pers. |
|
|
apparantō! |
apparantor! |
|
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
apparō |
apparem |
apparor |
apparer |
| Sg. 2. Pers. |
apparās |
apparēs |
apparāris |
apparēris |
| Sg. 3. Pers. |
apparat |
apparet |
apparātur |
apparētur |
| Pl. 1. Pers. |
apparāmus |
apparēmus |
apparāmur |
apparēmur |
| Pl. 2. Pers. |
apparātis |
apparētis |
apparāminī |
apparēminī |
| Pl. 3. Pers. |
apparant |
apparent |
apparantur |
apparentur |
| Text |
| Imperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
apparābam |
apparārem |
apparābar |
apparārer |
| Sg. 2. Pers. |
apparābās |
apparārēs |
apparābāris |
apparārēris |
| Sg. 3. Pers. |
apparābat |
apparāret |
apparābātur |
apparārētur |
| Pl. 1. Pers. |
apparābāmus |
apparārēmus |
apparābāmur |
apparārēmur |
| Pl. 2. Pers. |
apparābātis |
apparārētis |
apparābāminī |
apparārēminī |
| Pl. 3. Pers. |
apparābant |
apparārent |
apparābantur |
apparārentur |
| Text |
| Futur I |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
apparābō |
|
apparābor |
|
| Sg. 2. Pers. |
apparābis |
apparāberis |
| Sg. 3. Pers. |
apparābit |
apparābitur |
| Pl. 1. Pers. |
apparābimus |
apparābimur |
| Pl. 2. Pers. |
apparābitis |
apparābiminī |
| Pl. 3. Pers. |
apparābunt |
apparābuntur |
| Text |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
apparāvī |
apparāverim |
apparātus, -a, -um sum |
apparātus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
apparāvistī |
apparāveris |
apparātus, -a, -um es |
apparātus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
apparāvit |
apparāverit |
apparātus, -a, -um est |
apparātus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
apparāvimus |
apparāverimus |
apparātī, -ae, -a sumus |
apparātī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
apparāvistis |
apparāveritis |
apparātī, -ae, -a estis |
apparātī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
apparāvērunt |
apparāverint |
apparātī, -ae, -a sunt |
apparātī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
apparāveram |
apparāvissem |
apparātus, -a, -um eram |
apparātus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
apparāverās |
apparāvissēs |
apparātus, -a, -um erās |
apparātus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
apparāverat |
apparāvisset |
apparātus, -a, -um erat |
apparātus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
apparāverāmus |
apparāvissēmus |
apparātī, -ae, -a erāmus |
apparātī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
apparāverātis |
apparāvissētis |
apparātī, -ae, -a erātis |
apparātī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
apparāverant |
apparāvissent |
apparātī, -ae, -a erant |
apparātī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
|
Aktiv |
Passiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
apparāverō |
|
apparātus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
apparāveris |
apparātus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
apparāverit |
apparātus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
apparāverimus |
apparātī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
apparāveritis |
apparātī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
apparāverint |
apparātī, -ae, -a erunt |