Flexion:appellare

appellare (Konjugation) (Latein)

zurück zu appellare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv appellāre appellāvisse appellātūrum, -am, -um esse
Passiv appellārī appellātum, -am, -um esse appellātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
appellāns appellātus, -a, -um appellātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
appellandī appellandus, -a, -um appellātum appellātū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. appellā! appellāre! appellātō! appellātor!
Sg. 3. Pers. appellātō! appellātor!
Pl. 2. Pers. appellāte! appellāminī! appellātōte!
Pl. 3. Pers. appellantō! appellantor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. appellō appellem appellor appeller
Sg. 2. Pers. appellās appellēs appellāris appellēris
Sg. 3. Pers. appellat appellet appellātur appellētur
Pl. 1. Pers. appellāmus appellēmus appellāmur appellēmur
Pl. 2. Pers. appellātis appellētis appellāminī appellēminī
Pl. 3. Pers. appellant appellent appellantur appellentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. appellābam appellārem appellābar appellārer
Sg. 2. Pers. appellābās appellārēs appellābāris appellārēris
Sg. 3. Pers. appellābat appellāret appellābātur appellārētur
Pl. 1. Pers. appellābāmus appellārēmus appellābāmur appellārēmur
Pl. 2. Pers. appellābātis appellārētis appellābāminī appellārēminī
Pl. 3. Pers. appellābant appellārent appellābantur appellārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. appellābō appellābor
Sg. 2. Pers. appellābis appellāberis
Sg. 3. Pers. appellābit appellābitur
Pl. 1. Pers. appellābimus appellābimur
Pl. 2. Pers. appellābitis appellābiminī
Pl. 3. Pers. appellābunt appellābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. appellāvī appellāverim appellātus, -a, -um sum appellātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. appellāvistī appellāveris appellātus, -a, -um es appellātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. appellāvit appellāverit appellātus, -a, -um est appellātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. appellāvimus appellāverimus appellātī, -ae, -a sumus appellātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. appellāvistis appellāveritis appellātī, -ae, -a estis appellātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. appellāvērunt appellāverint appellātī, -ae, -a sunt appellātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. appellāveram appellāvissem appellātus, -a, -um eram appellātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. appellāverās appellāvissēs appellātus, -a, -um erās appellātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. appellāverat appellāvisset appellātus, -a, -um erat appellātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. appellāverāmus appellāvissēmus appellātī, -ae, -a erāmus appellātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. appellāverātis appellāvissētis appellātī, -ae, -a erātis appellātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. appellāverant appellāvissent appellātī, -ae, -a erant appellātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. appellāverō appellātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. appellāveris appellātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. appellāverit appellātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. appellāverimus appellātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. appellāveritis appellātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. appellāverint appellātī, -ae, -a erunt


Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist unter Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 verfügbar, sofern nicht anders angegeben. Für die Mediendateien können zusätzliche Bedingungen gelten.