audere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu audere
| Infinitive |
| Präsens |
audēre |
| Perfekt |
ausum, -am, -um esse |
| Futur |
ausūrum, -am, -um esse |
| Partizipien |
| Präsens |
audēns |
| Perfekt |
ausus, -a, -um |
| Futur |
ausūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum |
Supinum I |
Supinum II |
| audendī |
audendus, -a, -um |
ausum |
ausū |
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Sg. 2. Pers. |
audē! |
audētō! |
| Sg. 3. Pers. |
|
audētō! |
| Pl. 2. Pers. |
audēte! |
audētōte! |
| Pl. 3. Pers. |
|
audentō! |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
audeō |
audeam |
| Sg. 2. Pers. |
audēs |
audeās |
| Sg. 3. Pers. |
audet |
audeat |
| Pl. 1. Pers. |
audēmus |
audeāmus |
| Pl. 2. Pers. |
audētis |
audeātis |
| Pl. 3. Pers. |
audent |
audeant |
| Text |
| Imperfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
audēbam |
audērem |
| Sg. 2. Pers. |
audēbās |
audērēs |
| Sg. 3. Pers. |
audēbat |
audēret |
| Pl. 1. Pers. |
audēbāmus |
audērēmus |
| Pl. 2. Pers. |
audēbātis |
audērētis |
| Pl. 3. Pers. |
audēbant |
audērent
|
| Text |
| Futur I |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
audēbō |
|
| Sg. 2. Pers. |
audēbis |
| Sg. 3. Pers. |
audēbit |
| Pl. 1. Pers. |
audēbimus |
| Pl. 2. Pers. |
audēbitis |
| Pl. 3. Pers. |
audēbunt |
| Text |
| Perfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
ausus, -a, -um sum |
ausus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
ausus, -a, -um es |
ausus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
ausus, -a, -um est |
ausus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
ausī, -ae, -a sumus |
ausī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
ausī, -ae, -a estis |
ausī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
ausī, -ae, -a sunt |
ausī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
ausus, -a, -um eram |
ausus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
ausus, -a, -um erās |
ausus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
ausus, -a, -um erat |
ausus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
ausī, -ae, -a erāmus |
ausī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
ausī, -ae, -a erātis |
ausī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
ausī, -ae, -a erant |
ausī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
ausus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
ausus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
ausus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
ausī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
ausī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
ausī, -ae, -a erunt |