auskeimen (Konjugation) (Deutsch)
- zurück zu auskeimen
Infinitive und Partizipien
| (nichterweiterte) Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
| Aktiv |
auskeimen |
ausgekeimt sein |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
ausgekeimt sein |
ausgekeimt gewesen sein |
| erweiterte Infinitive |
| Aktiv |
auszukeimen |
ausgekeimt zu sein |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
ausgekeimt zu sein |
ausgekeimt gewesen zu sein |
| Partizipien |
| Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Gerundivum nur attributive Verwendung |
| auskeimend |
ausgekeimt |
— |
| Flexion der Verbaladjektive |
| Flexion:auskeimend |
Flexion:ausgekeimt |
— |
Imperativ
| Imperative |
|
Präsens Aktiv |
Präsens Vorgangspassiv |
Präsens Zustandspassiv |
Perfekt Aktiv |
Perfekt Vorgangspassiv |
Perfekt Zustandspassiv |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| Höflichkeitsform |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Hauptsatzkonjugation |
Nebensatzkonjugation |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es keimt aus |
er/sie/es keime aus |
er/sie/es auskeimt |
er/sie/es auskeime |
— |
— |
er/sie/es ist ausgekeimt |
er/sie/es sei ausgekeimt |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie keimen aus |
sie keimen aus |
sie auskeimen |
sie auskeimen |
— |
— |
sie sind ausgekeimt |
sie seien ausgekeimt |
| |
| Präteritum |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Hauptsatzkonjugation |
Nebensatzkonjugation |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es keimte aus |
er/sie/es keimte aus |
er/sie/es auskeimte |
er/sie/es auskeimte |
— |
— |
er/sie/es war ausgekeimt |
er/sie/es wäre ausgekeimt |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie keimten aus |
sie keimten aus |
sie auskeimten |
sie auskeimten |
— |
— |
sie waren ausgekeimt |
sie wären ausgekeimt |
| |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es ist ausgekeimt |
er/sie/es sei ausgekeimt |
— |
— |
er/sie/es ist ausgekeimt gewesen |
er/sie/es sei ausgekeimt gewesen |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie sind ausgekeimt |
sie seien ausgekeimt |
— |
— |
sie sind ausgekeimt gewesen |
sie seien ausgekeimt gewesen |
| |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es war ausgekeimt |
er/sie/es wäre ausgekeimt |
— |
— |
er/sie/es war ausgekeimt gewesen |
er/sie/es wäre ausgekeimt gewesen |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie waren ausgekeimt |
sie wären ausgekeimt |
— |
— |
sie waren ausgekeimt gewesen |
sie wären ausgekeimt gewesen |
| |
| Futur I |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird auskeimen |
er/sie/es werde auskeimen |
er/sie/es würde auskeimen |
— |
— |
— |
er/sie/es wird ausgekeimt sein |
er/sie/es werde ausgekeimt sein |
er/sie/es würde ausgekeimt sein |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden auskeimen |
sie werden auskeimen |
sie würden auskeimen |
— |
— |
— |
sie werden ausgekeimt sein |
sie werden ausgekeimt sein |
sie würden ausgekeimt sein |
| |
| Futur II |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird ausgekeimt sein |
er/sie/es werde ausgekeimt sein |
er/sie/es würde ausgekeimt sein |
— |
— |
— |
er/sie/es wird ausgekeimt gewesen sein |
er/sie/es werde ausgekeimt gewesen sein |
er/sie/es würde ausgekeimt gewesen sein |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden ausgekeimt sein |
sie werden ausgekeimt sein |
sie würden ausgekeimt sein |
— |
— |
— |
sie werden ausgekeimt gewesen sein |
sie werden ausgekeimt gewesen sein |
sie würden ausgekeimt gewesen sein |