auxiliari (Konjugation) (Latein)
- zurück zu auxiliari
| Infinitive |
| Präsens |
auxiliārī |
| Perfekt |
auxiliātum, -am, -um esse |
| Futur |
auxiliātūrum, -am, -um esse |
| Partizipien |
| Präsens |
auxiliāns |
| Perfekt |
auxiliātus, -a, -um |
| Futur |
auxiliātūrus, -a, -um |
| Gerundium, Gerundivum, Supina |
| Gerundium |
Gerundivum passivische Bedeutung |
Supinum I |
Supinum II |
| auxiliandī |
auxiliandus, -a, -um |
auxiliātum |
auxiliātū |
Imperativ
| Person |
Präsens |
Futur |
| Sg. 2. Pers. |
auxiliāre! |
auxiliātor! |
| Sg. 3. Pers. |
|
auxiliātor! |
| Pl. 2. Pers. |
auxiliāminī!
|
|
| Pl. 3. Pers. |
|
auxiliantor! |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
auxilior |
auxilier |
| Sg. 2. Pers. |
auxiliāris |
auxiliēris |
| Sg. 3. Pers. |
auxiliātur |
auxiliētur |
| Pl. 1. Pers. |
auxiliāmur |
auxiliēmur |
| Pl. 2. Pers. |
auxiliāminī |
auxiliēminī |
| Pl. 3. Pers. |
auxiliantur |
auxilientur |
| Text |
| Imperfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
auxiliābar |
auxiliārer |
| Sg. 2. Pers. |
auxiliābāris |
auxiliārēris |
| Sg. 3. Pers. |
auxiliābātur |
auxiliārētur |
| Pl. 1. Pers. |
auxiliābāmur |
auxiliārēmur |
| Pl. 2. Pers. |
auxiliābāminī |
auxiliārēminī |
| Pl. 3. Pers. |
auxiliābantur |
auxiliārentur |
| Text |
| Futur I |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
auxiliābor |
|
| Sg. 2. Pers. |
auxiliāberis |
| Sg. 3. Pers. |
auxiliābitur |
| Pl. 1. Pers. |
auxiliābimur |
| Pl. 2. Pers. |
auxiliābiminī |
| Pl. 3. Pers. |
auxiliābuntur |
| Text |
| Perfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
auxiliātus, -a, -um sum |
auxiliātus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. |
auxiliātus, -a, -um es |
auxiliātus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. |
auxiliātus, -a, -um est |
auxiliātus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. |
auxiliātī, -ae, -a sumus |
auxiliātī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. |
auxiliātī, -ae, -a estis |
auxiliātī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. |
auxiliātī, -ae, -a sunt |
auxiliātī, -ae, -a sint |
| Text |
| Plusquamperfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
auxiliātus, -a, -um eram |
auxiliātus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. |
auxiliātus, -a, -um erās |
auxiliātus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. |
auxiliātus, -a, -um erat |
auxiliātus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. |
auxiliātī, -ae, -a erāmus |
auxiliātī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. |
auxiliātī, -ae, -a erātis |
auxiliātī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. |
auxiliātī, -ae, -a erant |
auxiliātī, -ae, -a essent |
| Text |
| Futur II |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. |
auxiliātus, -a, -um erō |
|
| Sg. 2. Pers. |
auxiliātus, -a, -um eris |
| Sg. 3. Pers. |
auxiliātus, -a, -um erit |
| Pl. 1. Pers. |
auxiliātī, -ae, -a erimus |
| Pl. 2. Pers. |
auxiliātī, -ae, -a eritis |
| Pl. 3. Pers. |
auxiliātī, -ae, -a erunt |