Flexion:bekennen/Gerundivum
bekennen (Deklination des Gerundivums) (Deutsch)
| Singular | Plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | — | |||||
| Artikel | Wortform | Artikel | Wortform | Artikel | Wortform | Artikel | Wortform | |
| Starke Deklination | ||||||||
| Nominativ | — |
zu bekennender | — |
zu bekennende | — |
zu bekennendes | — |
zu bekennende |
| Genitiv | — |
zu bekennenden | — |
zu bekennender | — |
zu bekennenden | — |
zu bekennender |
| Dativ | — |
zu bekennendem | — |
zu bekennender | — |
zu bekennendem | — |
zu bekennenden |
| Akkusativ | — |
zu bekennenden | — |
zu bekennende | — |
zu bekennendes | — |
zu bekennende |
| Schwache Deklination | ||||||||
| Nominativ | der | zu bekennende | die | zu bekennende | das | zu bekennende | die | zu bekennenden |
| Genitiv | des | zu bekennenden | der | zu bekennenden | des | zu bekennenden | der | zu bekennenden |
| Dativ | dem | zu bekennenden | der | zu bekennenden | dem | zu bekennenden | den | zu bekennenden |
| Akkusativ | den | zu bekennenden | die | zu bekennende | das | zu bekennende | die | zu bekennenden |
| Gemischte Deklination | ||||||||
| Nominativ | ein | zu bekennender | eine | zu bekennende | ein | zu bekennendes | (keine) | zu bekennenden |
| Genitiv | eines | zu bekennenden | einer | zu bekennenden | eines | zu bekennenden | (keiner) | zu bekennenden |
| Dativ | einem | zu bekennenden | einer | zu bekennenden | einem | zu bekennenden | (keinen) | zu bekennenden |
| Akkusativ | einen | zu bekennenden | eine | zu bekennende | ein | zu bekennendes | (keine) | zu bekennenden |
| Prädikativ[1] | ||||||||
| er ist zu bekennen | sie ist zu bekennen | es ist zu bekennen | sie sind zu bekennen | |||||
- ↑ Die mit dem zu-Infinitiv gebildete Form des Prädikativs ist keine Form des Gerundivums und ist hier nur zur Veranschaulichung des formalen Unterschieds gelistet.