Flexion:belligerare

belligerare (Konjugation) (Latein)

zurück zu belligerare


Infinite Formen

Infinitive
Infinitiv Präsens Infinitiv Perfekt Infinitiv Futur
Aktiv belligerāre belligerāvisse belligerātūrum, -am, -um esse
Passiv belligerārī belligerātum, -am, -um esse belligerātum īrī
Partizipien
Präsens Aktiv Perfekt Passiv Futur Aktiv
belligerāns belligerātus, -a, -um belligerātūrus, -a, -um
Gerundium, Gerundivum, Supina
Gerundium Gerundivum Supinum I Supinum II
belligerandī belligerandus, -a, -um belligerātum belligerātū


Finite Formen

Imperativ
Person Präsens Futur
Aktiv Passiv Aktiv Passiv
Sg. 2. Pers. belligerā! belligerāre! belligerātō! belligerātor!
Sg. 3. Pers. belligerātō! belligerātor!
Pl. 2. Pers. belligerāte! belligerāminī! belligerātōte!
Pl. 3. Pers. belligerantō! belligerantor!


Indikativ und Konjunktiv
Präsens
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. belligerō belligerem belligeror belligerer
Sg. 2. Pers. belligerās belligerēs belligerāris belligerēris
Sg. 3. Pers. belligerat belligeret belligerātur belligerētur
Pl. 1. Pers. belligerāmus belligerēmus belligerāmur belligerēmur
Pl. 2. Pers. belligerātis belligerētis belligerāminī belligerēminī
Pl. 3. Pers. belligerant belligerent belligerantur belligerentur
Text
Imperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. belligerābam belligerārem belligerābar belligerārer
Sg. 2. Pers. belligerābās belligerārēs belligerābāris belligerārēris
Sg. 3. Pers. belligerābat belligerāret belligerābātur belligerārētur
Pl. 1. Pers. belligerābāmus belligerārēmus belligerābāmur belligerārēmur
Pl. 2. Pers. belligerābātis belligerārētis belligerābāminī belligerārēminī
Pl. 3. Pers. belligerābant belligerārent belligerābantur belligerārentur
Text
Futur I
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. belligerābō belligerābor
Sg. 2. Pers. belligerābis belligerāberis
Sg. 3. Pers. belligerābit belligerābitur
Pl. 1. Pers. belligerābimus belligerābimur
Pl. 2. Pers. belligerābitis belligerābiminī
Pl. 3. Pers. belligerābunt belligerābuntur
Text
Perfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. belligerāvī belligerāverim belligerātus, -a, -um sum belligerātus, -a, -um sim
Sg. 2. Pers. belligerāvistī belligerāveris belligerātus, -a, -um es belligerātus, -a, -um sīs
Sg. 3. Pers. belligerāvit belligerāverit belligerātus, -a, -um est belligerātus, -a, -um sit
Pl. 1. Pers. belligerāvimus belligerāverimus belligerātī, -ae, -a sumus belligerātī, -ae, -a sīmus
Pl. 2. Pers. belligerāvistis belligerāveritis belligerātī, -ae, -a estis belligerātī, -ae, -a sītis
Pl. 3. Pers. belligerāvērunt belligerāverint belligerātī, -ae, -a sunt belligerātī, -ae, -a sint
Text
Plusquamperfekt
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. belligerāveram belligerāvissem belligerātus, -a, -um eram belligerātus, -a, -um essem
Sg. 2. Pers. belligerāverās belligerāvissēs belligerātus, -a, -um erās belligerātus, -a, -um essēs
Sg. 3. Pers. belligerāverat belligerāvisset belligerātus, -a, -um erat belligerātus, -a, -um esset
Pl. 1. Pers. belligerāverāmus belligerāvissēmus belligerātī, -ae, -a erāmus belligerātī, -ae, -a essēmus
Pl. 2. Pers. belligerāverātis belligerāvissētis belligerātī, -ae, -a erātis belligerātī, -ae, -a essētis
Pl. 3. Pers. belligerāverant belligerāvissent belligerātī, -ae, -a erant belligerātī, -ae, -a essent
Text
Futur II
Aktiv Passiv
Person Indikativ Konjunktiv Indikativ Konjunktiv
Sg. 1. Pers. belligerāverō belligerātus, -a, -um erō
Sg. 2. Pers. belligerāveris belligerātus, -a, -um eris
Sg. 3. Pers. belligerāverit belligerātus, -a, -um erit
Pl. 1. Pers. belligerāverimus belligerātī, -ae, -a erimus
Pl. 2. Pers. belligerāveritis belligerātī, -ae, -a eritis
Pl. 3. Pers. belligerāverint belligerātī, -ae, -a erunt


Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist unter Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 verfügbar, sofern nicht anders angegeben. Für die Mediendateien können zusätzliche Bedingungen gelten.