brunchen (Konjugation) (Deutsch)
- zurück zu brunchen
Infinitive und Partizipien
| (nichterweiterte) Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
| Aktiv |
brunchen |
gebruncht haben |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| erweiterte Infinitive |
| Aktiv |
zu brunchen |
gebruncht zu haben |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| Partizipien |
| Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Gerundivum nur attributive Verwendung |
| brunchend |
gebruncht |
— |
| Flexion der Verbaladjektive |
| Flexion:brunchend |
— |
— |
Imperativ
| Imperative |
|
Präsens Aktiv |
Präsens Vorgangspassiv |
Präsens Zustandspassiv |
Perfekt Aktiv |
Perfekt Vorgangspassiv |
Perfekt Zustandspassiv |
| 2. Person Singular |
brunch! brunche! |
— |
— |
ungebräuchlich: habe gebruncht! |
— |
— |
| 2. Person Plural |
bruncht! |
— |
— |
ungebräuchlich: habt gebruncht! |
— |
— |
| Höflichkeitsform |
brunchen Sie! |
— |
— |
ungebräuchlich: haben Sie gebruncht! |
— |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich brunche |
ich brunche |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du brunchst |
du brunchest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es bruncht |
er/sie/es brunche |
es wird gebruncht |
es werde gebruncht |
es ist gebruncht |
es sei gebruncht |
| 1. Person Plural |
wir brunchen |
wir brunchen |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr bruncht |
ihr brunchet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie brunchen |
sie brunchen |
— |
— |
— |
— |
| |
| Präteritum |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich brunchte |
ich brunchte |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du brunchtest |
du brunchtest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es brunchte |
er/sie/es brunchte |
es wurde gebruncht |
es würde gebruncht |
es war gebruncht |
es wäre gebruncht |
| 1. Person Plural |
wir brunchten |
wir brunchten |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr brunchtet |
ihr brunchtet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie brunchten |
sie brunchten |
— |
— |
— |
— |
| |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich habe gebruncht |
ich habe gebruncht |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du hast gebruncht |
du habest gebruncht |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es hat gebruncht |
er/sie/es habe gebruncht |
es ist gebruncht worden |
es sei gebruncht worden |
es ist gebruncht gewesen |
es sei gebruncht gewesen |
| 1. Person Plural |
wir haben gebruncht |
wir haben gebruncht |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr habt gebruncht |
ihr habet gebruncht |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie haben gebruncht |
sie haben gebruncht |
— |
— |
— |
— |
| |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich hatte gebruncht |
ich hätte gebruncht |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du hattest gebruncht |
du hättest gebruncht |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es hatte gebruncht |
er/sie/es hätte gebruncht |
es war gebruncht worden |
es wäre gebruncht worden |
es war gebruncht gewesen |
es wäre gebruncht gewesen |
| 1. Person Plural |
wir hatten gebruncht |
wir hätten gebruncht |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr hattet gebruncht |
ihr hättet gebruncht |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie hatten gebruncht |
sie hätten gebruncht |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur I |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde brunchen |
ich werde brunchen |
ich würde brunchen |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst brunchen |
du werdest brunchen |
du würdest brunchen |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird brunchen |
er/sie/es werde brunchen |
er/sie/es würde brunchen |
es wird gebruncht werden |
es werde gebruncht werden |
es würde gebruncht werden |
es wird gebruncht sein |
es werde gebruncht sein |
es würde gebruncht sein |
| 1. Person Plural |
wir werden brunchen |
wir werden brunchen |
wir würden brunchen |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet brunchen |
ihr werdet brunchen |
ihr würdet brunchen |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden brunchen |
sie werden brunchen |
sie würden brunchen |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur II |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde gebruncht haben |
ich werde gebruncht haben |
ich würde gebruncht haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst gebruncht haben |
du werdest gebruncht haben |
du würdest gebruncht haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird gebruncht haben |
er/sie/es werde gebruncht haben |
er/sie/es würde gebruncht haben |
es wird gebruncht worden sein |
es werde gebruncht worden sein |
es würde gebruncht worden sein |
es wird gebruncht gewesen sein |
es werde gebruncht gewesen sein |
es würde gebruncht gewesen sein |
| 1. Person Plural |
wir werden gebruncht haben |
wir werden gebruncht haben |
wir würden gebruncht haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet gebruncht haben |
ihr werdet gebruncht haben |
ihr würdet gebruncht haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden gebruncht haben |
sie werden gebruncht haben |
sie würden gebruncht haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |