hinknien (Konjugation), Hilfsverb haben (Deutsch)
- zurück zu hinknien
Infinitive und Partizipien
| (nichterweiterte) Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
| Aktiv |
hinknien |
hingekniet haben |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| erweiterte Infinitive |
| Aktiv |
hinzuknien |
hingekniet zu haben |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| Partizipien |
| Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Gerundivum nur attributive Verwendung |
| hinkniend |
hingekniet |
— |
| Flexion der Verbaladjektive |
| Flexion:hinkniend |
Flexion:hingekniet |
— |
Imperativ
| Imperative |
|
Präsens Aktiv |
Präsens Vorgangspassiv |
Präsens Zustandspassiv |
Perfekt Aktiv |
Perfekt Vorgangspassiv |
Perfekt Zustandspassiv |
| 2. Person Singular |
knie hin |
— |
— |
ungebräuchlich: habe hingekniet! |
— |
— |
| 2. Person Plural |
kniet hin |
— |
— |
ungebräuchlich: habt hingekniet! |
— |
— |
| Höflichkeitsform |
knien Sie hin! |
— |
— |
ungebräuchlich: haben Sie hingekniet! |
— |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Hauptsatzkonjugation |
Nebensatzkonjugation |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich knie hin |
ich knie hin |
ich hinknie |
ich hinknie |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du kniest hin |
du kniest hin |
hinkniest |
du hinkniest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es kniet hin |
er/sie/es knie hin |
hinkniet |
er/sie/es hinknie |
es wird hingekniet |
es werde hingekniet |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir knien hin |
wir knien hin |
wir hinknien |
wir hinknien |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr kniet hin |
ihr kniet hin |
hinkniet |
ihr hinkniet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie knien hin |
sie knien hin |
sie hinknien |
sie hinknien |
— |
— |
— |
— |
| |
| Präteritum |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Hauptsatzkonjugation |
Nebensatzkonjugation |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich kniete hin |
ich kniete hin |
hinkniete |
hinkniete |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du knietest hin |
du knietest hin |
hinknietest |
hinknietest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es kniete hin |
er/sie/es kniete hin |
hinkniete |
hinkniete |
es wurde hingekniet |
es würde hingekniet |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir knieten hin |
wir knieten hin |
hinknieten |
hinknieten |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr knietet hin |
ihr knietet hin |
hinknietet |
hinknietet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie knieten hin |
sie knieten hin |
hinknieten |
hinknieten |
— |
— |
— |
— |
| |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich habe hingekniet |
ich habe hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du hast hingekniet |
du habest hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es hat hingekniet |
er/sie/es habe hingekniet |
es ist hingekniet worden |
es sei hingekniet worden |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir haben hingekniet |
wir haben hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr habt hingekniet |
ihr habet hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie haben hingekniet |
sie haben hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich hatte hingekniet |
ich hätte hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du hattest hingekniet |
du hättest hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es hatte hingekniet |
er/sie/es hätte hingekniet |
es war hingekniet worden |
es wäre hingekniet worden |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir hatten hingekniet |
wir hätten hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr hattet hingekniet |
ihr hättet hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie hatten hingekniet |
sie hätten hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur I |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde hinknien |
ich werde hinknien |
ich würde hinknien |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst hinknien |
du werdest hinknien |
du würdest hinknien |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird hinknien |
er/sie/es werde hinknien |
er/sie/es würde hinknien |
es wird hingekniet werden |
es werde hingekniet werden |
es würde hingekniet werden |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir werden hinknien |
wir werden hinknien |
wir würden hinknien |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet hinknien |
ihr werdet hinknien |
ihr würdet hinknien |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden hinknien |
sie werden hinknien |
sie würden hinknien |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur II |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde hingekniet haben |
ich werde hingekniet haben |
ich würde hingekniet haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst hingekniet haben |
du werdest hingekniet haben |
du würdest hingekniet haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird hingekniet haben |
er/sie/es werde hingekniet haben |
er/sie/es würde hingekniet haben |
es wird hingekniet worden sein |
es werde hingekniet worden sein |
es würde hingekniet worden sein |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir werden hingekniet haben |
wir werden hingekniet haben |
wir würden hingekniet haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet hingekniet haben |
ihr werdet hingekniet haben |
ihr würdet hingekniet haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden hingekniet haben |
sie werden hingekniet haben |
sie würden hingekniet haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
hinknien (Konjugation), Hilfsverb sein (Deutsch)
- zurück zu hinknien
Infinitive und Partizipien
| (nichterweiterte) Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
| Aktiv |
hinknien |
hingekniet sein |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| erweiterte Infinitive |
| Aktiv |
hinzuknien |
hingekniet zu sein |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| Partizipien |
| Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Gerundivum nur attributive Verwendung |
| hinkniend |
hingekniet |
— |
| Flexion der Verbaladjektive |
| Flexion:hinkniend |
Flexion:hingekniet |
— |
Imperativ
| Imperative |
|
Präsens Aktiv |
Präsens Vorgangspassiv |
Präsens Zustandspassiv |
Perfekt Aktiv |
Perfekt Vorgangspassiv |
Perfekt Zustandspassiv |
| 2. Person Singular |
knie hin |
— |
— |
ungebräuchlich: sei hingekniet! |
— |
— |
| 2. Person Plural |
kniet hin |
— |
— |
ungebräuchlich: seid hingekniet! |
— |
— |
| Höflichkeitsform |
knien Sie hin! |
— |
— |
ungebräuchlich: seien Sie hingekniet! |
— |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Hauptsatzkonjugation |
Nebensatzkonjugation |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich knie hin |
ich knie hin |
ich hinknie |
ich hinknie |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du kniest hin |
du kniest hin |
hinkniest |
du hinkniest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es kniet hin |
er/sie/es knie hin |
hinkniet |
er/sie/es hinknie |
es wird hingekniet |
es werde hingekniet |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir knien hin |
wir knien hin |
wir hinknien |
wir hinknien |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr kniet hin |
ihr kniet hin |
hinkniet |
ihr hinkniet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie knien hin |
sie knien hin |
sie hinknien |
sie hinknien |
— |
— |
— |
— |
| |
| Präteritum |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Hauptsatzkonjugation |
Nebensatzkonjugation |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich kniete hin |
ich kniete hin |
hinkniete |
hinkniete |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du knietest hin |
du knietest hin |
hinknietest |
hinknietest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es kniete hin |
er/sie/es kniete hin |
hinkniete |
hinkniete |
es wurde hingekniet |
es würde hingekniet |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir knieten hin |
wir knieten hin |
hinknieten |
hinknieten |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr knietet hin |
ihr knietet hin |
hinknietet |
hinknietet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie knieten hin |
sie knieten hin |
hinknieten |
hinknieten |
— |
— |
— |
— |
| |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich bin hingekniet |
ich sei hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du bist hingekniet |
du seiest hingekniet, du seist hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es ist hingekniet |
er/sie/es sei hingekniet |
es ist hingekniet worden |
es sei hingekniet worden |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir sind hingekniet |
wir seien hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr seid hingekniet |
ihr seiet hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie sind hingekniet |
sie seien hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich war hingekniet |
ich wäre hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du warst hingekniet |
du wärest hingekniet, du wärst hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es war hingekniet |
er/sie/es wäre hingekniet |
es war hingekniet worden |
es wäre hingekniet worden |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir waren hingekniet |
wir wären hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr wart hingekniet |
ihr wäret hingekniet, ihr wärt hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie waren hingekniet |
sie wären hingekniet |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur I |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde hinknien |
ich werde hinknien |
ich würde hinknien |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst hinknien |
du werdest hinknien |
du würdest hinknien |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird hinknien |
er/sie/es werde hinknien |
er/sie/es würde hinknien |
es wird hingekniet werden |
es werde hingekniet werden |
es würde hingekniet werden |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir werden hinknien |
wir werden hinknien |
wir würden hinknien |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet hinknien |
ihr werdet hinknien |
ihr würdet hinknien |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden hinknien |
sie werden hinknien |
sie würden hinknien |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur II |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde hingekniet sein |
ich werde hingekniet sein |
ich würde hingekniet sein |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst hingekniet sein |
du werdest hingekniet sein |
du würdest hingekniet sein |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird hingekniet sein |
er/sie/es werde hingekniet sein |
er/sie/es würde hingekniet sein |
es wird hingekniet worden sein |
es werde hingekniet worden sein |
es würde hingekniet worden sein |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir werden hingekniet sein |
wir werden hingekniet sein |
wir würden hingekniet sein |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet hingekniet sein |
ihr werdet hingekniet sein |
ihr würdet hingekniet sein |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden hingekniet sein |
sie werden hingekniet sein |
sie würden hingekniet sein |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
hinknien (Konjugation), reflexiv (Deutsch)
- zurück zu hinknien
Infinitive und Partizipien
| Infinitive |
| Präsens |
Perfekt |
| nichterweitert |
erweitert |
nichterweitert |
erweitert |
| sich hinknien |
sich hinzuknien |
sich hingekniet haben |
sich hingekniet zu haben |
| Partizipien |
| Präsens |
Perfekt |
Gerundivum Nur attributive Verwendung |
| sich hinkniend |
hingekniet |
— |
| Flexion der Verbaladjektive |
| Flexion:hinkniend |
— |
— |
Imperativ
| Imperative |
|
Präsens |
Perfekt |
| Sg. 2. Pers. |
knie dich hin! |
habe dich hingekniet! |
| Pl. 2. Pers. |
kniet euch hin! |
habt euch hingekniet! |
| Höflichkeitsform |
knien Sie sich hin! |
haben Sie sich hingekniet! |
Achtung: Die kursiven Formen sind ungebräuchlich.
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Hauptsatzkonjugation |
Nebensatzkonjugation |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| Sg. 1. Pers. |
ich knie mich hin |
ich knie mich hin |
ich mich hinknie |
ich mich hinknie |
| Sg. 2. Pers. |
du kniest dich hin |
du kniest dich hin |
du dich hinkniest |
du dich hinkniest |
| Sg. 3. Pers. |
er/sie/es kniet sich hin |
er/sie/es knie sich hin |
er/sie/es sich hinkniet |
er/sie/es sich hinknie |
| Pl. 1. Pers. |
wir knien uns hin |
wir knien uns hin |
wir uns hinknien |
wir uns hinknien |
| Pl. 2. Pers. |
ihr kniet euch hin |
ihr kniet euch hin |
ihr euch hinkniet |
ihr euch hinkniet |
| Pl. 3. Pers. |
sie knien sich hin |
sie knien sich hin |
sie sich hinknien |
sie sich hinknien |
| Text |
| Präteritum |
|
Hauptsatzkonjugation |
Nebensatzkonjugation |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| Sg. 1. Pers. |
ich kniete mich hin |
ich kniete mich hin |
ich mich hinkniete |
ich mich hinkniete |
| Sg. 2. Pers. |
du knietest dich hin |
du knietest dich hin |
du dich hinknietest |
du dich hinknietest |
| Sg. 3. Pers. |
er/sie/es kniete sich hin |
er/sie/es kniete sich hin |
er/sie/es sich hinkniete |
er/sie/es sich hinkniete |
| Pl. 1. Pers. |
wir knieten uns hin |
wir knieten uns hin |
wir uns hinknieten |
wir uns hinknieten |
| Pl. 2. Pers. |
ihr knietet euch hin |
ihr knietet euch hin |
ihr euch hinknietet |
ihr euch hinknietet |
| Pl. 3. Pers. |
sie knieten sich hin |
sie knieten sich hin |
sie sich hinknieten |
sie sich hinknieten |
| Text |
| Perfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| Sg. 1. Pers. |
ich habe mich hingekniet |
ich habe mich hingekniet |
| Sg. 2. Pers. |
du hast dich hingekniet |
du habest dich hingekniet |
| Sg. 3. Pers. |
er/sie/es hat sich hingekniet |
er/sie/es habe sich hingekniet |
| Pl. 1. Pers. |
wir haben uns hingekniet |
wir haben uns hingekniet |
| Pl. 2. Pers. |
ihr habt euch hingekniet |
ihr habet euch hingekniet |
| Pl. 3. Pers. |
sie haben sich hingekniet |
sie haben sich hingekniet |
| Text |
| Plusquamperfekt |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| Sg. 1. Pers. |
ich hatte mich hingekniet |
ich hätte mich hingekniet |
| Sg. 2. Pers. |
du hattest dich hingekniet |
du hättest dich hingekniet |
| Sg. 3. Pers. |
er/sie/es hatte sich hingekniet |
er/sie/es hätte sich hingekniet |
| Pl. 1. Pers. |
wir hatten uns hingekniet |
wir hätten uns hingekniet |
| Pl. 2. Pers. |
ihr hattet euch hingekniet |
ihr hättet euch hingekniet |
| Pl. 3. Pers. |
sie hatten sich hingekniet |
sie hätten sich hingekniet |
| Text |
| Futur I |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| Sg. 1. Pers. |
ich werde mich hinknien |
ich werde mich hinknien |
ich würde mich hinknien |
| Sg. 2. Pers. |
du wirst dich hinknien |
du werdest dich hinknien |
du würdest dich hinknien |
| Sg. 3. Pers. |
er/sie/es wird sich hinknien |
er/sie/es werde sich hinknien |
er/sie/es würde sich hinknien |
| Pl. 1. Pers. |
wir werden uns hinknien |
wir werden uns hinknien |
wir würden uns hinknien |
| Pl. 2. Pers. |
ihr werdet euch hinknien |
ihr werdet euch hinknien |
ihr würdet euch hinknien |
| Pl. 3. Pers. |
sie werden sich hinknien |
sie werden sich hinknien |
sie würden sich hinknien |
| Text |
| Futur II |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| Sg. 1. Pers. |
ich werde mich hingekniet haben |
ich werde mich hingekniet haben |
ich würde mich hingekniet haben |
| Sg. 2. Pers. |
du wirst dich hingekniet haben |
du werdest dich hingekniet haben |
du würdest dich hingekniet haben |
| Sg. 3. Pers. |
er/sie/es wird sich hingekniet haben |
er/sie/es werde sich hingekniet haben |
er/sie/es würde sich hingekniet haben |
| Pl. 1. Pers. |
wir werden uns hingekniet haben |
wir werden uns hingekniet haben |
wir würden uns hingekniet haben |
| Pl. 2. Pers. |
ihr werdet euch hingekniet haben |
ihr werdet euch hingekniet haben |
ihr würdet euch hingekniet haben |
| Pl. 3. Pers. |
sie werden sich hingekniet haben |
sie werden sich hingekniet haben |
sie würden sich hingekniet haben |