quieken (Konjugation) (Deutsch)
- zurück zu quieken
Infinitive und Partizipien
| (nichterweiterte) Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
| Aktiv |
quieken |
gequiekt haben |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| erweiterte Infinitive |
| Aktiv |
zu quieken |
gequiekt zu haben |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| Partizipien |
| Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Gerundivum nur attributive Verwendung |
| quiekend |
gequiekt |
— |
| Flexion der Verbaladjektive |
| Flexion:quiekend |
Flexion:gequiekt |
— |
Imperativ
| Imperative |
|
Präsens Aktiv |
Präsens Vorgangspassiv |
Präsens Zustandspassiv |
Perfekt Aktiv |
Perfekt Vorgangspassiv |
Perfekt Zustandspassiv |
| 2. Person Singular |
quiek! quieke! |
— |
— |
ungebräuchlich: habe gequiekt! |
— |
— |
| 2. Person Plural |
quiekt! |
— |
— |
ungebräuchlich: habt gequiekt! |
— |
— |
| Höflichkeitsform |
quieken Sie! |
— |
— |
ungebräuchlich: haben Sie gequiekt! |
— |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich quieke |
ich quieke |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du quiekst |
du quiekest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es quiekt |
er/sie/es quieke |
es wird gequiekt |
es werde gequiekt |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir quieken |
wir quieken |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr quiekt |
ihr quieket |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie quieken |
sie quieken |
— |
— |
— |
— |
| |
| Präteritum |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich quiekte |
ich quiekte |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du quiektest |
du quiektest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es quiekte |
er/sie/es quiekte |
es wurde gequiekt |
es würde gequiekt |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir quiekten |
wir quiekten |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr quiektet |
ihr quiektet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie quiekten |
sie quiekten |
— |
— |
— |
— |
| |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich habe gequiekt |
ich habe gequiekt |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du hast gequiekt |
du habest gequiekt |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es hat gequiekt |
er/sie/es habe gequiekt |
es ist gequiekt worden |
es sei gequiekt worden |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir haben gequiekt |
wir haben gequiekt |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr habt gequiekt |
ihr habet gequiekt |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie haben gequiekt |
sie haben gequiekt |
— |
— |
— |
— |
| |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich hatte gequiekt |
ich hätte gequiekt |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du hattest gequiekt |
du hättest gequiekt |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es hatte gequiekt |
er/sie/es hätte gequiekt |
es war gequiekt worden |
es wäre gequiekt worden |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir hatten gequiekt |
wir hätten gequiekt |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr hattet gequiekt |
ihr hättet gequiekt |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie hatten gequiekt |
sie hätten gequiekt |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur I |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde quieken |
ich werde quieken |
ich würde quieken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst quieken |
du werdest quieken |
du würdest quieken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird quieken |
er/sie/es werde quieken |
er/sie/es würde quieken |
es wird gequiekt werden |
es werde gequiekt werden |
es würde gequiekt werden |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir werden quieken |
wir werden quieken |
wir würden quieken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet quieken |
ihr werdet quieken |
ihr würdet quieken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden quieken |
sie werden quieken |
sie würden quieken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur II |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde gequiekt haben |
ich werde gequiekt haben |
ich würde gequiekt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst gequiekt haben |
du werdest gequiekt haben |
du würdest gequiekt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird gequiekt haben |
er/sie/es werde gequiekt haben |
er/sie/es würde gequiekt haben |
es wird gequiekt worden sein |
es werde gequiekt worden sein |
es würde gequiekt worden sein |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir werden gequiekt haben |
wir werden gequiekt haben |
wir würden gequiekt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet gequiekt haben |
ihr werdet gequiekt haben |
ihr würdet gequiekt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden gequiekt haben |
sie werden gequiekt haben |
sie würden gequiekt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |