tuten (Konjugation) (Deutsch)
- zurück zu tuten
Infinitive und Partizipien
| (nichterweiterte) Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
| Aktiv |
tuten |
getutet haben |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| erweiterte Infinitive |
| Aktiv |
zu tuten |
getutet zu haben |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| Partizipien |
| Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Gerundivum nur attributive Verwendung |
| tutend |
getutet |
— |
| Flexion der Verbaladjektive |
| Flexion:tutend |
— |
— |
Imperativ
| Imperative |
|
Präsens Aktiv |
Präsens Vorgangspassiv |
Präsens Zustandspassiv |
Perfekt Aktiv |
Perfekt Vorgangspassiv |
Perfekt Zustandspassiv |
| 2. Person Singular |
tute! tut! |
— |
— |
ungebräuchlich: habe getutet! |
— |
— |
| 2. Person Plural |
tutet! |
— |
— |
ungebräuchlich: habt getutet! |
— |
— |
| Höflichkeitsform |
tuten Sie! |
— |
— |
ungebräuchlich: haben Sie getutet! |
— |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich tute |
ich tute |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du tutest |
du tutest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es tutet |
er/sie/es tute |
es wird getutet |
es werde getutet |
es ist getutet |
es sei getutet |
| 1. Person Plural |
wir tuten |
wir tuten |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr tutet |
ihr tutet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie tuten |
sie tuten |
— |
— |
— |
— |
| |
| Präteritum |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich tutete |
ich tutete |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du tutetest |
du tutetest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es tutete |
er/sie/es tutete |
es wurde getutet |
es würde getutet |
es war getutet |
es wäre getutet |
| 1. Person Plural |
wir tuteten |
wir tuteten |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr tutetet |
ihr tutetet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie tuteten |
sie tuteten |
— |
— |
— |
— |
| |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich habe getutet |
ich habe getutet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du hast getutet |
du habest getutet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es hat getutet |
er/sie/es habe getutet |
es ist getutet worden |
es sei getutet worden |
es ist getutet gewesen |
es sei getutet gewesen |
| 1. Person Plural |
wir haben getutet |
wir haben getutet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr habt getutet |
ihr habet getutet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie haben getutet |
sie haben getutet |
— |
— |
— |
— |
| |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich hatte getutet |
ich hätte getutet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du hattest getutet |
du hättest getutet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es hatte getutet |
er/sie/es hätte getutet |
es war getutet worden |
es wäre getutet worden |
es war getutet gewesen |
es wäre getutet gewesen |
| 1. Person Plural |
wir hatten getutet |
wir hätten getutet |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr hattet getutet |
ihr hättet getutet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie hatten getutet |
sie hätten getutet |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur I |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde tuten |
ich werde tuten |
ich würde tuten |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst tuten |
du werdest tuten |
du würdest tuten |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird tuten |
er/sie/es werde tuten |
er/sie/es würde tuten |
es wird getutet werden |
es werde getutet werden |
es würde getutet werden |
es wird getutet sein |
es werde getutet sein |
es würde getutet sein |
| 1. Person Plural |
wir werden tuten |
wir werden tuten |
wir würden tuten |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet tuten |
ihr werdet tuten |
ihr würdet tuten |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden tuten |
sie werden tuten |
sie würden tuten |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur II |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde getutet haben |
ich werde getutet haben |
ich würde getutet haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst getutet haben |
du werdest getutet haben |
du würdest getutet haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird getutet haben |
er/sie/es werde getutet haben |
er/sie/es würde getutet haben |
es wird getutet worden sein |
es werde getutet worden sein |
es würde getutet worden sein |
es wird getutet gewesen sein |
es werde getutet gewesen sein |
es würde getutet gewesen sein |
| 1. Person Plural |
wir werden getutet haben |
wir werden getutet haben |
wir würden getutet haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet getutet haben |
ihr werdet getutet haben |
ihr würdet getutet haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden getutet haben |
sie werden getutet haben |
sie würden getutet haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |