Flexion:verballern/Gerundivum
verballern (Deklination des Gerundivums) (Deutsch)
| Singular | Plural | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Maskulinum | Femininum | Neutrum | — | |||||
| Artikel | Wortform | Artikel | Wortform | Artikel | Wortform | Artikel | Wortform | |
| Starke Deklination | ||||||||
| Nominativ | — |
zu verballernder | — |
zu verballernde | — |
zu verballerndes | — |
zu verballernde |
| Genitiv | — |
zu verballernden | — |
zu verballernder | — |
zu verballernden | — |
zu verballernder |
| Dativ | — |
zu verballerndem | — |
zu verballernder | — |
zu verballerndem | — |
zu verballernden |
| Akkusativ | — |
zu verballernden | — |
zu verballernde | — |
zu verballerndes | — |
zu verballernde |
| Schwache Deklination | ||||||||
| Nominativ | der | zu verballernde | die | zu verballernde | das | zu verballernde | die | zu verballernden |
| Genitiv | des | zu verballernden | der | zu verballernden | des | zu verballernden | der | zu verballernden |
| Dativ | dem | zu verballernden | der | zu verballernden | dem | zu verballernden | den | zu verballernden |
| Akkusativ | den | zu verballernden | die | zu verballernde | das | zu verballernde | die | zu verballernden |
| Gemischte Deklination | ||||||||
| Nominativ | ein | zu verballernder | eine | zu verballernde | ein | zu verballerndes | (keine) | zu verballernden |
| Genitiv | eines | zu verballernden | einer | zu verballernden | eines | zu verballernden | (keiner) | zu verballernden |
| Dativ | einem | zu verballernden | einer | zu verballernden | einem | zu verballernden | (keinen) | zu verballernden |
| Akkusativ | einen | zu verballernden | eine | zu verballernde | ein | zu verballerndes | (keine) | zu verballernden |
| Prädikativ[1] | ||||||||
| er ist zu verballern | sie ist zu verballern | es ist zu verballern | sie sind zu verballern | |||||
- ↑ Die mit dem zu-Infinitiv gebildete Form des Prädikativs ist keine Form des Gerundivums und ist hier nur zur Veranschaulichung des formalen Unterschieds gelistet.