verrauschen (Konjugation), Hilfsverb sein (Deutsch)
- zurück zu verrauschen
Infinitive und Partizipien
| (nichterweiterte) Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
| Aktiv |
verrauschen |
verrauscht sein |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
verrauscht sein |
verrauscht gewesen sein |
| erweiterte Infinitive |
| Aktiv |
zu verrauschen |
verrauscht zu sein |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
verrauscht zu sein |
verrauscht gewesen zu sein |
| Partizipien |
| Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Gerundivum nur attributive Verwendung |
| verrauschend |
verrauscht |
— |
| Flexion der Verbaladjektive |
| Flexion:verrauschend |
Flexion:verrauscht |
— |
Imperativ
| Imperative |
|
Präsens Aktiv |
Präsens Vorgangspassiv |
Präsens Zustandspassiv |
Perfekt Aktiv |
Perfekt Vorgangspassiv |
Perfekt Zustandspassiv |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| Höflichkeitsform |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es verrauscht |
er/sie/es verrausche |
— |
— |
er/sie/es ist verrauscht |
er/sie/es sei verrauscht |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie verrauschen |
sie verrauschen |
— |
— |
sie sind verrauscht |
sie seien verrauscht |
| |
| Präteritum |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es verrauschte |
er/sie/es verrauschte |
— |
— |
er/sie/es war verrauscht |
er/sie/es wäre verrauscht |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie verrauschten |
sie verrauschten |
— |
— |
sie waren verrauscht |
sie wären verrauscht |
| |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es ist verrauscht |
er/sie/es sei verrauscht |
— |
— |
er/sie/es ist verrauscht gewesen |
er/sie/es sei verrauscht gewesen |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie sind verrauscht |
sie seien verrauscht |
— |
— |
sie sind verrauscht gewesen |
sie seien verrauscht gewesen |
| |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es war verrauscht |
er/sie/es wäre verrauscht |
— |
— |
er/sie/es war verrauscht gewesen |
er/sie/es wäre verrauscht gewesen |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie waren verrauscht |
sie wären verrauscht |
— |
— |
sie waren verrauscht gewesen |
sie wären verrauscht gewesen |
| |
| Futur I |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird verrauschen |
er/sie/es werde verrauschen |
er/sie/es würde verrauschen |
— |
— |
— |
er/sie/es wird verrauscht sein |
er/sie/es werde verrauscht sein |
er/sie/es würde verrauscht sein |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden verrauschen |
sie werden verrauschen |
sie würden verrauschen |
— |
— |
— |
sie werden verrauscht sein |
sie werden verrauscht sein |
sie würden verrauscht sein |
| |
| Futur II |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird verrauscht sein |
er/sie/es werde verrauscht sein |
er/sie/es würde verrauscht sein |
— |
— |
— |
er/sie/es wird verrauscht gewesen sein |
er/sie/es werde verrauscht gewesen sein |
er/sie/es würde verrauscht gewesen sein |
| 1. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden verrauscht sein |
sie werden verrauscht sein |
sie würden verrauscht sein |
— |
— |
— |
sie werden verrauscht gewesen sein |
sie werden verrauscht gewesen sein |
sie würden verrauscht gewesen sein |