wegkucken (Konjugation) (Deutsch)
- zurück zu wegkucken
Infinitive und Partizipien
| (nichterweiterte) Infinitive |
|
Infinitiv Präsens |
Infinitiv Perfekt |
| Aktiv |
wegkucken |
weggekuckt haben |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| erweiterte Infinitive |
| Aktiv |
wegzukucken |
weggekuckt zu haben |
| Vorgangspassiv |
— |
— |
| Zustandspassiv |
— |
— |
| Partizipien |
| Präsens Aktiv |
Perfekt Passiv |
Gerundivum nur attributive Verwendung |
| wegkuckend |
weggekuckt |
— |
| Flexion der Verbaladjektive |
| Flexion:wegkuckend |
— |
— |
Imperativ
| Imperative |
|
Präsens Aktiv |
Präsens Vorgangspassiv |
Präsens Zustandspassiv |
Perfekt Aktiv |
Perfekt Vorgangspassiv |
Perfekt Zustandspassiv |
| 2. Person Singular |
kuck weg! kucke weg! |
— |
— |
ungebräuchlich: habe weggekuckt! |
— |
— |
| 2. Person Plural |
kuckt weg! |
— |
— |
ungebräuchlich: habt weggekuckt! |
— |
— |
| Höflichkeitsform |
kucken Sie weg! |
— |
— |
ungebräuchlich: haben Sie weggekuckt! |
— |
— |
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Hauptsatzkonjugation |
Nebensatzkonjugation |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich kucke weg |
ich kucke weg |
ich wegkucke |
ich wegkucke |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du kuckst weg |
du kuckest weg |
du wegkuckst |
du wegkuckest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es kuckt weg |
er/sie/es kucke weg |
er/sie/es wegkuckt |
er/sie/es wegkucke |
— |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir kucken weg |
wir kucken weg |
wir wegkucken |
wir wegkucken |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr kuckt weg |
ihr kucket weg |
ihr wegkuckt |
ihr wegkucket |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie kucken weg |
sie kucken weg |
sie wegkucken |
sie wegkucken |
— |
— |
— |
— |
| |
| Präteritum |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Hauptsatzkonjugation |
Nebensatzkonjugation |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich kuckte weg |
ich kuckte weg |
ich wegkuckte |
ich wegkuckte |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du kucktest weg |
du kucktest weg |
du wegkucktest |
du wegkucktest |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es kuckte weg |
er/sie/es kuckte weg |
er/sie/es wegkuckte |
er/sie/es wegkuckte |
— |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir kuckten weg |
wir kuckten weg |
wir wegkuckten |
wir wegkuckten |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr kucktet weg |
ihr kucktet weg |
ihr wegkucktet |
ihr wegkucktet |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie kuckten weg |
sie kuckten weg |
sie wegkuckten |
sie wegkuckten |
— |
— |
— |
— |
| |
| Perfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Indikativ |
Konjunktiv I |
| 1. Person Singular |
ich habe weggekuckt |
ich habe weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du hast weggekuckt |
du habest weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es hat weggekuckt |
er/sie/es habe weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir haben weggekuckt |
wir haben weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr habt weggekuckt |
ihr habet weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie haben weggekuckt |
sie haben weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| |
| Plusquamperfekt |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich hatte weggekuckt |
ich hätte weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du hattest weggekuckt |
du hättest weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es hatte weggekuckt |
er/sie/es hätte weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir hatten weggekuckt |
wir hätten weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr hattet weggekuckt |
ihr hättet weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie hatten weggekuckt |
sie hätten weggekuckt |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur I |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde wegkucken |
ich werde wegkucken |
ich würde wegkucken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst wegkucken |
du werdest wegkucken |
du würdest wegkucken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird wegkucken |
er/sie/es werde wegkucken |
er/sie/es würde wegkucken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir werden wegkucken |
wir werden wegkucken |
wir würden wegkucken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet wegkucken |
ihr werdet wegkucken |
ihr würdet wegkucken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden wegkucken |
sie werden wegkucken |
sie würden wegkucken |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| |
| Futur II |
|
Aktiv |
Vorgangspassiv |
Zustandspassiv |
| Person |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
Indikativ |
Konjunktiv I |
Konjunktiv II |
| 1. Person Singular |
ich werde weggekuckt haben |
ich werde weggekuckt haben |
ich würde weggekuckt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Singular |
du wirst weggekuckt haben |
du werdest weggekuckt haben |
du würdest weggekuckt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Singular |
er/sie/es wird weggekuckt haben |
er/sie/es werde weggekuckt haben |
er/sie/es würde weggekuckt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 1. Person Plural |
wir werden weggekuckt haben |
wir werden weggekuckt haben |
wir würden weggekuckt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 2. Person Plural |
ihr werdet weggekuckt haben |
ihr werdet weggekuckt haben |
ihr würdet weggekuckt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |
| 3. Person Plural |
sie werden weggekuckt haben |
sie werden weggekuckt haben |
sie würden weggekuckt haben |
— |
— |
— |
— |
— |
— |