Germani

Germani (Latein)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ
Germānī
Genitiv
Germānōrum
Dativ
Germānīs
Akkusativ
Germānōs
Vokativ
Germānī
Ablativ
Germānīs

Worttrennung:

kein Singular, Plural: Ger·ma·ni, Genitiv: Ger·ma·no·rum

Aussprache:

IPA: []
Hörbeispiele:

Bedeutungen:

[1] Völkerstamm, dessen Land vom Rhein, der Donau, der Weichsel und dem Meer begrenzt wurde; Germanen

Beispiele:

[1] „horum omnium fortissimi sunt Belgae, propterea quod a cultu atque humanitate provinciae longissime absunt minimeque ad eos mercatores saepe commeant atque ea, quae ad effeminandos animos pertinent, inportant proximique sunt Germanis, qui trans Rhenum incolunt, quibuscum continenter bellum gerunt.“ (Caes. Gall. 1,1,3)[1]

Wortbildungen:

Germania

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „Germani“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 2925.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „Germani
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „Germani“ Seite 836.

Quellen:

  1. Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 1.