abhibere
abhibere (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | abhibeō |
| 2. Person Singular | abhibēs | |
| 3. Person Singular | abhibet | |
| 1. Person Plural | abhibēmus | |
| 2. Person Plural | abhibētis | |
| 3. Person Plural | abhibent | |
| Perfekt | 1. Person Singular | — |
| Imperfekt | 1. Person Singular | abhibēbam |
| Futur | 1. Person Singular | abhibēbo |
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | abhibeam |
| Imperativ | Singular | abhibē |
| Plural | abhibēte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:abhibere | ||
Anmerkung:
- Das Hapaxlegomenon[1] ist handschriftlich als adhibendust überliefert.[2]
Worttrennung:
- ab·hi·be·re
Bedeutungen:
- [1] transitiv: von sich fernhalten
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „mille modis, Amor, ignorandust, / procul abhibendust atque apstandust; nam qui in amorem praecipitavit / peius perit quasi saxo saliat;“ (Plaut. Trin. 264–266)[3]
Übersetzungen
[1] transitiv: von sich fernhalten
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abhibeo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 15.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abhibeo“
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abhibeo“ Spalte 74.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abhibeo“ Seite 6.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abhibeo“ Spalte 74.
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Trinummus, Vers 264–266.