abiegnius
abiegnius (Latein)
Adjektiv
| Nominativ Singular und Adverbia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
| Positiv | abiegnius | abiegnia | abiegnium | — |
| Komparativ | — | — | — | — |
| Superlativ | — | — | — | — |
| Alle weiteren Formen: Flexion:abiegnius | ||||
Nebenformen:
Worttrennung:
- a·bieg·ni·us
Bedeutungen:
- [1] Technik: aus dem Holz der Tanne; Tannenholz-, tannen
Herkunft:
- Ableitung zu dem Substantiv abies → la[1]
Synonyme:
- [1] abiegnus
Beispiele:
- [1] „ferroque figito inasserato asseribus abiegnieis sectilibus crasseis“ (CIL I, 698)[2]
- [1] „materia abiegnia qubitorum quinquaginta, latitudinis in quadrum qubitorum quattuor“ (Edict. Diocl. 12,1a)[3]
Übersetzungen
[1] Technik: aus dem Holz der Tanne; Tannenholz-, tannen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abiegnius“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 18.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abiegnus“ Seite 7.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abiegneus“ Spalte 92.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abiegnus“ Seite 7.
- ↑ Corpus Inscriptionum Latinarum, Band I, 698
- ↑ Siegfried Lauffer (Herausgeber): Diokletians Preisedikt (= Texte und Kommentare. Eine altertumswissenschaftliche Reihe. Band 5). 1. Auflage. Walter de Gruyter & Co., Berlin 1971., Seite 138.