abietalis
abietalis (Latein)
Adjektiv
| Nominativ Singular und Adverbia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
| Positiv | abietālis | abietālis | abietāle | — |
| Komparativ | — | — | — | — |
| Superlativ | — | — | — | — |
| Alle weiteren Formen: Flexion:abietalis | ||||
Worttrennung:
- abie·ta·lis
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch, Technik: aus dem Holz der Tanne; Tannenholz-, tannen
Herkunft:
Synonyme:
Beispiele:
- [1] „longa abiete: hasta abietali: nam arborem pro hasta posuit.“ (Serv. Aen. 11,667)[1]
Übersetzungen
[1] spätlateinisch, Technik: aus dem Holz der Tanne; Tannenholz-, tannen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abietalis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 18.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abietalis“ Spalte 94.
Quellen:
- ↑ Servius Grammaticus; Georg Thilo, Hermann Hagen (Herausgeber): Servii Grammatici qui feruntur in Vergilii carmina commentarii. 1. Auflage. Vol. II: Aeneidos librorum VI–XII commentarii, B. G. Teubner, Leipzig 1884 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 555.