abiudicatio
abiudicatio (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | abiūdicātio | abiūdicātiōnēs |
| Genitiv | abiūdicātiōnis | abiūdicātiōnum |
| Dativ | abiūdicātiōnī | abiūdicātiōnibus |
| Akkusativ | abiūdicātiōnem | abiūdicātiōnēs |
| Vokativ | abiūdicātio | abiūdicātiōnēs |
| Ablativ | abiūdicātiōne | abiūdicātiōnibus |
Alternative Schreibweisen:
- abjudicatio
Worttrennung:
- ab·iu·di·ca·tio, Plural: ab·iu·di·ca·ti·o·nes
Bedeutungen:
- [1] mittellateinisch, Recht: Aberkennung, Verurteilung
Herkunft:
- Ableitung zu dem Verb abiudicare → la[1]
Beispiele:
- [1] „Sed Galcherus, ne tradito / fiat abiudicatio, / exivit de concilio, / facto nondum iudicio.“ (Gesta Camer. cont. II A 212)[2]
Übersetzungen
[1] mittellateinisch, Recht: Aberkennung, Verurteilung
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 2, Eintrag „abiudicatio“
- [1] Albert Blaise: Dictionnaire Latin-Français des auteurs du moyen-âge. Lexicon latinitatis medii aevi praesertim ad res ecclesiasticas investigandas pertinens. 1. Auflage. Brepols, Turnhout 1975, „abjudicatio“ Seite 3.
- [1] Pracownia Łaciny Średniowiecznej IJP PAN: eLexicon Mediae et Infimae Latinitatis Polonorum [= Elektroniczny Słownik Łaciny Średniowiecznej w Polsce] (A–Q): „abiudicatio“
- [1] Otto Prinz, Helmut Gneuss (Hgg.): Mittellateinisches Wörterbuch, Bände A–C, München 1967–1999 „abiudicatio“
Quellen:
- ↑ Pracownia Łaciny Średniowiecznej IJP PAN: eLexicon Mediae et Infimae Latinitatis Polonorum [= Elektroniczny Słownik Łaciny Średniowiecznej w Polsce] (A–Q): „abiudicatio“
- ↑ Georg Heinrich Pertz (Herausgeber): Scriptores. In: Monumenta Germaniae Historica. Inde ab anno Christi quingentesimo usque ad annum millesimum et quingentesimum. Tomus XIV, Aulicus Hahnianus, Hannover 1883 (dMGH), Seite 194.