acclivitas
acclivitas (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | acclīvitās | acclīvitātēs |
| Genitiv | acclīvitātis | acclīvitātum |
| Dativ | acclīvitātī | acclīvitātibus |
| Akkusativ | acclīvitātem | acclīvitātēs |
| Vokativ | acclīvitās | acclīvitātēs |
| Ablativ | acclīvitāte | acclīvitātibus |
Worttrennung:
- ac·cli·vi·tas, Genitiv: ac·cli·vi·ta·tis
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: sanfte Steigung, Erhebung
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „ab eo flumine pari acclivitate collis nascebatur adversus huic et contrarius, passus circiter ducentos, infimus apertus, ab superiore parte silvestris, ut non facile introrsus perspici posset.“ (Caes. Gall. 2,18,1)[2]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „acclivitas“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 65-66.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „acclivitas“
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accliuitas“ Seite 25.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „accliuitas“ Seite 25.
- ↑ Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 33.