adiutor
adiutor (Latein)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | adiūtor | adiūtōrēs |
| Genitiv | adiūtōris | adiūtōrum |
| Dativ | adiūtōrī | adiūtōribus |
| Akkusativ | adiūtōrem | adiūtōrēs |
| Vokativ | adiūtor | adiūtōrēs |
| Ablativ | adiūtōre | adiūtōribus |
Worttrennung:
- ad·iu·tor, Genitiv: ad·iu·to·ris
Bedeutungen:
- [1] Person, die hilft; Helfer, Unterstützer, Beistand, Förderer
- [2] Gehilfe, Handlanger, Assistent
Herkunft:
Weibliche Wortformen:
- [*] adiutrix
Beispiele:
- [1] „tune es adiutor nunc amanti filio?“ (Plaut. Asin. 57)[2]
- [2] „summa sumptuis: HS LXXII praeter adiutores.“ (Cato agr. 21,5)[3]
Entlehnungen:
- deutsch: Adjutor, polnisch: adiutor
Übersetzungen
[2] Gehilfe, Handlanger, Assistent
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „2. adiutor“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 129.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adiutor“
- [1, 2] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adiutor“ Seite 51.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „adiutor“ Seite 51.
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
- ↑ Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 32.
adiutor (Polnisch)
Substantiv, m
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | adiutor | adiutorowie |
| Genitiv | adiutora | adiutorów |
| Dativ | adiutorowi | adiutorom |
| Akkusativ | adiutora | adiutorów |
| Instrumental | adiutorem | adiutorami |
| Lokativ | adiutorze | adiutorach |
| Vokativ | adiutorze | adiutorowie |
Worttrennung:
- ad·iu·tor, Plural: ad·iu·to·ro·wie
Aussprache:
- IPA: [adˈjutɔr], Plural: [adjutɔˈrɔvʲɛ]
- Hörbeispiele: —, Plural: —
Bedeutungen:
- [1] veraltet: Adjutor, Helfer, Gehilfe
Herkunft:
- Entlehnung aus dem lateinischen adiutor → la[1]
Synonyme:
- [1] doradca, pomocnik
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „adjutor“ Seite 8.
Quellen:
- ↑ Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki: Słownik języka polskiego. Band 1 A–G, Warszawa 1900 (Digitalisat), „adjutor“ Seite 8.