adoriri
adoriri (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | adorior |
| 2. Person Singular | adorīris | |
| 3. Person Singular | adorītur | |
| 1. Person Plural | adorīmur | |
| 2. Person Plural | adorīminī | |
| 3. Person Plural | adoriuntur | |
| Perfekt | 1. Person Singular | adortus sum |
| Imperfekt | 1. Person Singular | adoriēbar |
| Futur | 1. Person Singular | adoriar |
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | adoriar |
| Imperativ | Singular | adorīre |
| Plural | adorīminī | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:adoriri | ||
Worttrennung:
- ad·o·ri·ri, ad·o·ri·or, ad·or·tus sum
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: angreifen
- [2] klassischlateinisch: jemanden angehen
- [3] klassischlateinisch: etwas unternehmen
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[3] etwas unternehmen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1–3] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „adorior“ (Zeno.org)
- [1–3] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „adorior“