aequinoctium
aequinoctium (Latein)
Substantiv, n
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | aequinoctium | aequinoctia |
| Genitiv | aequinoctiī | aequinoctiōrum |
| Dativ | aequinoctiō | aequinoctiīs |
| Akkusativ | aequinoctium | aequinoctia |
| Vokativ | aequinoctium | aequinoctia |
| Ablativ | aequinoctiō | aequinoctiīs |
Worttrennung:
- ae·qui·noc·ti·um
Bedeutungen:
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „Olivetum diebus XV ante aequinoctium vernum incipito putare:“ (Cato agr. 44)[2]
- [1] „serito secundum aequinoctium vernum.“ (Cato agr. 161,1)[3]
Wortbildungen:
Entlehnungen:
- deutsch: Äquinoktium
Übersetzungen
[1] Astronomie: Tagundnachtgleiche, Äquinoktium
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aequinoctium“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 188.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aequinoctium“ Seite 74.
- [1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, „aequinoctium“, Seite 19.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aequinoctium“ Seite 74.
- ↑ Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 50.
- ↑ Marcus Porcius Cato; Antonius Mazzarino (Herausgeber): De agri cultura. Ad fidem Florentini codicis deperditi. 2. Auflage. BSB B. G. Teubner Verlagsgesellschaft, Leipzig 1982 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 115.