aetitis

aetitis (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ aetītis aetītidēs
Genitiv aetītidis aetītidum
Dativ aetītidī aetītidibus
Akkusativ aetītidem aetītidēs
Vokativ aetītis aetītidēs
Ablativ aetītide aetītidibus

Nebenformen:

aetites

Worttrennung:

a·e·ti·tis, Genitiv: a·e·ti·ti·dis

Bedeutungen:

[1] Mineralogie: Edelstein in der Farbe eines Adlers; Adlerstein, Aetit

Herkunft:

Entlehnung aus dem altgriechischen ἀετῖτις (aetitis)  grc[1]

Oberbegriffe:

[1] gemma

Beispiele:

[1] „Ab animalibus cognominantur: […] et a gruis collo geranitis, hieracitis ab accipitris, aetitis a colore aquilae candicante cauda.“ (Plin. nat. 37,187)[2]
[1] „hieracitis accipitris colore, aetitis aquilae;“ (Isid. etym. 16,15,19)[3]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aëtitis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 217.
[1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „aetitis“ Seite 83.
[1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „aetitis“ Spalte 1160.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „aëtitis“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 217.
  2. Gaius Plinius Secundus: Naturalis Historia. Post Ludovici Iani obitum recognovit et scripturae discrepantia adiecta edidit Karl Mayhoff. stereotype 1. Auflage. Volumen V. Libri XXXI–XXXVII, K. G. Saur, München/Leipzig 2002, ISBN 3-598-71654-0 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1897), Seite 467–468.
  3. Isidorus Hispalensis episcopus: Etymologiarum sive originum libri XX. Recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. 1. Auflage. Tomus II libros XI–XX continens, Oxford 1911 (Scriptorum classicorum bibliotheca Oxoniensis)