anas
anas (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | anas | anatēs |
| Genitiv | anatis | anatum |
| Dativ | anatī | anatibus |
| Akkusativ | anatem | anatēs |
| Vokativ | anas | anatēs |
| Ablativ | anate | anatibus |
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | anas | anitēs |
| Genitiv | anitis | anitum |
| Dativ | anitī | anitibus |
| Akkusativ | anitem | anitēs |
| Vokativ | anas | anitēs |
| Ablativ | anite | anitibus |
Anmerkung zur Deklination:
- Die Deklination anas, anitis ist älter. Seit Varro ist fast ausschließlich die Deklination anas, anatis bezeugt.[1]
Worttrennung:
- a·nas, Genitiv: a·na·ti, a·ni·tis
Bedeutungen:
Oberbegriffe:
- [1] avis
Beispiele:
- [1] „nam ubi illo adveni, quasi patriciis pueris aut monerulae / aut anites aut coturnices dantur, quicum lusitent, / itidem haec mihi advenienti upupa qui me delectem datast.“ (Plaut. Capt. 1002-1004)[2]
Wortbildungen:
- anatinus
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „Anas (avis)“
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „2. anas“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 415-416.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „anas¹“ Seite 139.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „anas“ Spalte 18–19.
- [1] Josef Maria Stowasser, Michael Petschenig, Franz Skutsch: Stowasser. Lateinisch-deutsches Schulwörterbuch. Oldenbourg, München 1994, ISBN 3-486-13405-1, Seite 35, Eintrag „anas“
- [1] Franz Olck: Ente. In: Paulys Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft (RE). Band V,2, Stuttgart 1905, Spalte 2639–2648.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „anas“ Spalte 18.
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | anās | — |
| Genitiv | anātis | — |
| Dativ | anātī | — |
| Akkusativ | anātem | — |
| Vokativ | anās | — |
| Ablativ | anāte | — |
Worttrennung:
- a·nas, Genitiv: a·na·tis
Bedeutungen:
- [1] Krankheit alter Frauen; Altweiberkrankheit
Oberbegriffe:
- [1] morbus
Beispiele:
- [1] „Anatem dicebant morbum anuum, id est vetularum, sicut senium morbum senum.“ (Paul. Fest. p.29M)[1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Lateinischer Wikipedia-Artikel „anas“
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „3. anas“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 416.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „anas²“ Seite 139.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 2. Band An – Byzeres, Teubner, Leipzig 1901–1906, ISBN 3-322-00000-1, „anas“ Spalte 19.
Quellen:
- ↑ Sextus Pompeius Festus; Wallace Martin Lindsay (Herausgeber): De verborum significatu quae supersunt cum Pauli epitome. stereotype Auflage der 1. Auflage. B. G. Teubner, Stuttgart/Leipzig 1997 (Erstauflage 1913), ISBN 3-519-01349-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana), Seite 26.
Ähnliche Wörter: