anellarius
anellarius (Latein)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | ānellārius | ānellāriī |
| Genitiv | ānellāriī | ānellāriōrum |
| Dativ | ānellāriō | ānellāriīs |
| Akkusativ | ānellārium | ānellāriōs |
| Vokativ | ānellārie | ānellāriī |
| Ablativ | ānellāriō | ānellāriīs |
Worttrennung:
- a·nel·la·ri·us, Genitiv: a·nel·la·rii
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: Ringfertiger, Ringmacher, Ringschmied
Herkunft:
Synonyme:
- [1] anularius
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] Ringfertiger, Ringmacher, Ringschmied
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „anellarius“ (Zeno.org)
Quellen:
- ↑ nach Georges.