biesiadnik
biesiadnik (Polnisch)
Substantiv, m
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativ | biesiadnik | biesiadnicy |
| Genitiv | biesiadnika | biesiadników |
| Dativ | biesiadnikowi | biesiadnikom |
| Akkusativ | biesiadnika | biesiadników |
| Instrumental | biesiadnikiem | biesiadnikami |
| Lokativ | biesiadniku | biesiadnikach |
| Vokativ | biesiadniku | biesiadnicy |
Worttrennung:
- bie·siad·nik, Plural: bie·siad·ni·cy
Aussprache:
- IPA: [bʲɛˈɕadɲik], Plural: [bʲɛɕadˈɲit͡sɨ]
- Hörbeispiele: biesiadnik (Info), Plural: —
Bedeutungen:
Sinnverwandte Wörter:
- [1] bankietowicz
Oberbegriffe:
- [1] uczestnik
Unterbegriffe:
- [1] współbiesiadnik
Beispiele:
- [1] „Tak mowiąc, spojrzał zyzem, gdzie śród biesiadników / Siedział gość Moskal; był to pan kapitan Ryków,“[1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „biesiadnik“
- [*] Słownik Języka Polskiego – PWN: „biesiadnik“
- [1] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „biesiadnik“
- [*] Słownik Ortograficzny – PWN: „biesiadnik“
Quellen:
- ↑ Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz. Czyli ostatni zajazd na Litwie. Historja szlachecka z r. 1811 i 1812, we dwunastu księgach, wierszem. Alexander Jełowicki, Paris 1834 (Wikisource), Seite 31.