blít
blít (Tschechisch)
Verb
| Aspekt | ||
| imperfektives Verb | perfektives Verb | |
|---|---|---|
| blít | poblít | |
| Zeitform | Wortform | |
| Präsens | 1. Person Sg. | bliji, bliju |
| 2. Person Sg. | bliješ | |
| 3. Person Sg. | blije | |
| 1. Person Pl. | blijeme | |
| 2. Person Pl. | blijete | |
| 3. Person Pl. | blijí, blijou | |
| Präteritum | m | blil |
| f | blila | |
| Partizip Perfekt | blil | |
| Partizip Passiv | blit | |
| Imperativ Singular | blij | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:blít | ||
Anmerkung zum Aspekt:
- Dieses imperfektive, unvollendete Verb wird dort verwendet, wo die Handlung noch nicht abgeschlossen ist, sich wiederholt oder gewöhnlich stattfindet. Siehe auch Aspekt tschechischer Verben.
Worttrennung:
- blít
Aussprache:
- IPA: [bliːt]
- Hörbeispiele: —
Bedeutungen:
- [1] umgangssprachlich, derb, intransitiv, transitiv: den Mageninhalt über den Mund leeren; kotzen
Synonyme:
- [1] vrhat, zvracet
Beispiele:
- [1]
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] blít krev
Wortbildungen:
- poblít, vyblít
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Internetová jazyková příručka – Ústav pro jazyk český AV ČR: „blít“
- [1] Bohuslav Havránek (Herausgeber): Slovník spisovného jazyka českého. Prag 1960–1971: „blít“
- [1] Oldřich Hujer et al. (Herausgeber): Příruční slovník jazyka českého. Prag 1935–1957: „blíti“
- [1] Langenscheidt Tschechisch-Deutsch, Stichwort: „blít“