bladarius

bladarius (Latein)

Substantiv, m

Kasus Singular Plural
Nominativ bladarius bladariī
Genitiv bladariī bladariōrum
Dativ bladariō bladariīs
Akkusativ bladarium bladariōs
Vokativ bladarie bladariī
Ablativ bladariō bladariīs

Worttrennung:

bla·da·ri·us, Genitiv: bla·da·rii

Bedeutungen:

[1] mittellateinisch: Getreidehändler

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 38, Eintrag „bladarius“