bladarius
bladarius (Latein)
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | bladarius | bladariī |
| Genitiv | bladariī | bladariōrum |
| Dativ | bladariō | bladariīs |
| Akkusativ | bladarium | bladariōs |
| Vokativ | bladarie | bladariī |
| Ablativ | bladariō | bladariīs |
Worttrennung:
- bla·da·ri·us, Genitiv: bla·da·rii
Bedeutungen:
- [1] mittellateinisch: Getreidehändler
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] Getreidehändler
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 38, Eintrag „bladarius“