brumare
brumare (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | brumō |
| 2. Person Singular | brumās | |
| 3. Person Singular | brumat | |
| 1. Person Plural | brumāmus | |
| 2. Person Plural | brumātis | |
| 3. Person Plural | brumant | |
| Perfekt | 1. Person Singular | brumāvī |
| Imperfekt | 1. Person Singular | brumābam |
| Futur | 1. Person Singular | brumābō |
| PPP | brumātus | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | brumem |
| Imperativ | Singular | brumā |
| Plural | brumāte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:brumare | ||
Worttrennung:
- bru·ma·re, bru·mo, bru·ma·vi, bru·ma·tus
Bedeutungen:
- [1] mittellateinisch: frieren, gefrieren
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 40, Eintrag „brumare“