buttis

buttis (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ buttis buttēs
Genitiv buttis buttum
Dativ buttī buttibus
Akkusativ buttem buttēs
Vokativ buttis buttēs
Ablativ butte buttibus

Nebenformen:

butta, buta, buza, bota, botta

Worttrennung:

but·tis, Genitiv: but·tis

Bedeutungen:

[1] mittellateinisch: Weinschlauch
[2] mittellateinisch: Bütte, Fass

Beispiele:

[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1, 2] Jan Frederik Niermeyer, Co van de Kieft, J. W. J. Burgers: Mediae latinitatis lexicon minus – Mittellateinisches Wörterbuch. In zwei Bänden. 2. Auflage. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2002, DNB 965619362, Band 1, Seite 147, Eintrag „buttis“
[2] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Seite 42