cadialis
cadialis (Latein)
Adjektiv
| Singular | m | f | n |
|---|---|---|---|
| Nominativ | cadiālis | cadiāle | |
| Genitiv | cadiālis | ||
| Dativ | cadiālī | ||
| Akkusativ | cadiālem | cadiāle | |
| Ablativ | cadiālī | ||
| Plural | m | f | n |
| Nominativ | cadiālēs | cadiālia | |
| Genitiv | cadiālium | ||
| Dativ | cadiālibus | ||
| Akkusativ | cadiālēs | cadiālia | |
| Ablativ | cadiālibus | ||
Worttrennung:
- ca·di·a·lis, Genitiv: ca·di·a·le
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch: in einem Krug aufbewahrt, in einem Krug gelagert
Herkunft:
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] in einem Krug aufbewahrt, in einem Krug gelagert
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cadialis“ (Zeno.org)
Quellen:
- ↑ nach Georges.