cantaria
cantaria (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | cantaria | cantariae |
| Genitiv | cantariae | cantariārum |
| Dativ | cantariae | cantariīs |
| Akkusativ | cantariam | cantariās |
| Vokativ | cantaria | cantariae |
| Ablativ | cantariā | cantariīs |
Nebenformen:
- [1] cantuaria, cantarium
Worttrennung:
- can·ta·ria, Genitiv: can·ta·ri·ae
Bedeutungen:
- [1] mittellateinisch: Stiftung von Seelenmessen
- [2] mittellateinisch: Kantorenamt
Synonyme:
- [2] cantoria
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] Stiftung von Seelenmessen
[2] Kantorenamt
|
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Jan Frederik Niermeyer, Co van de Kieft, J. W. J. Burgers: Mediae latinitatis lexicon minus – Mittellateinisches Wörterbuch. In zwei Bänden. 2. Auflage. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 2002, DNB 965619362, Band 1, Seite 169, Eintrag „cantaria“
cantaria (Katalanisch)
Konjugierte Form
Worttrennung:
- can·ta·ri·a
Aussprache:
- IPA: östlich: [kəntəˈɾiə], westlich: [kantaˈɾia]
- Hörbeispiele: —
Grammatische Merkmale:
- 1. Person Singular Indikativ Konditional Aktiv des Verbs cantar
- 3. Person Singular Indikativ Konditional Aktiv des Verbs cantar
| cantaria ist eine flektierte Form von cantar. Die gesamte Konjugation findest du auf der Seite Flexion:cantar. Alle weiteren Informationen findest du im Haupteintrag cantar. Bitte nimm Ergänzungen deshalb auch nur dort vor. |