capitatus
capitatus (Latein)
Adjektiv
| Nominativ Singular und Adverbia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
| Positiv | capitātus | capitāta | capitātum | — |
| Komparativ | — | — | — | — |
| Superlativ | — | — | — | — |
| Alle weiteren Formen: Flexion:capitatus | ||||
Worttrennung:
- ca·pi·ta·tus, ca·pi·ta·ta, ca·pi·ta·tum
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch, von Lebewesen: mit einem Kopf versehen
- [2] klassischlateinisch, von Leblosem (wie einem Nagel oder einer Spange): mit einem Kopf versehen
Herkunft:
- Ableitung zu dem Substantiv caput → la[1]
Beispiele:
- [1] „si natibus natricem inpressit crassam et capitatam“ (Lucil. 73)[2]
Übersetzungen
[1] von Lebewesen: mit einem Kopf versehen
[2] von Lebelosem (wie einem Nagel oder einer Spange): mit einem Kopf versehen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „capitatus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 980.
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 347–348.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 3. Band C – Comus, Teubner, Leipzig 1906–1912, ISBN 3-322-00000-1, Spalte 347.
- ↑ Gaius Lucilius; Friedrich Marx (Herausgeber): C. Lucilii Carminum Reliquiae. 1. Auflage. Volumen prius: Prolegomena Testimona Fasti Luciliani Carminum Reliquiae Indices, B. G. Teubner, Leipzig 1904, Seite 7.