cardinalis
cardinalis (Latein)
Adjektiv
| Singular | m | f | n |
|---|---|---|---|
| Nominativ | cardinālis | cardināle | |
| Genitiv | cardinālis | ||
| Dativ | cardinālī | ||
| Akkusativ | cardinālem | cardināle | |
| Ablativ | cardinālī | ||
| Plural | m | f | n |
| Nominativ | cardinālēs | cardinālia | |
| Genitiv | cardinālium | ||
| Dativ | cardinālibus | ||
| Akkusativ | cardinālēs | cardinālia | |
| Ablativ | cardinālibus | ||
Worttrennung:
- car·di·na·lis, car·di·na·le
Bedeutungen:
- [1] klassischlateinisch, eigentliche Bedeutung: zur Türangel gehörig
- [2] klassischlateinisch, übertragen: hauptsächlich, vorzüglich
- [3] kirchenlateinisch, übertragen: zur Hauptkirche gehörend
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
[1] zur Türangel gehörig
[2] hauptsächlich, vorzüglich
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1, 2] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „cardinalis“ (Zeno.org)
- [1, 2] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „cardinalis“
- [3] Edwin Habel, Friedrich Gröbel: Mittellateinisches Glossar. Unveränderter Nachdruck der 2. Auflage. Schöningh, Paderborn 1959, ISBN 3-506-73600-0, DNB 451748891, Spalte 49, Eintrag „cardinalis“
Substantiv, m
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | cardinālis | cardinālēs |
| Genitiv | cardinālis | cardinālum |
| Dativ | cardinālī | cardinālibus |
| Akkusativ | cardinālem | cardinālēs |
| Vokativ | cardinālis | cardinālēs |
| Ablativ | cardināle | cardinālibus |
Worttrennung:
- car·di·na·lis, Genitiv: car·di·na·lis
Bedeutungen:
- [1] spätlateinisch, kirchenlateinisch: Kardinal
Beispiele:
- [1]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „cardinalis“
- [1] Albert Sleumer: Kirchenlateinisches Wörterbuch. Diverse Nachdrucke. 2. Auflage. Gebrüder Steffen, Limburg an der Lahn 1926, ISBN 978-3-487-09333-2, Seite 189, Eintrag „cardinalis“