civitas

civitas (Latein)

Substantiv, f

Kasus Singular Plural
Nominativ cīvitās cīvitātēs
Genitiv cīvitātis cīvitātum
Dativ cīvitātī cīvitātibus
Akkusativ cīvitātem cīvitātēs
Vokativ cīvitās cīvitātēs
Ablativ cīvitāte cīvitātibus

Worttrennung:

ci·vi·tas, Genitiv: ci·vi·ta·tis

Bedeutungen:

[1] Recht: Bürgerrecht, Bürgerschaft
[2] organisierter Verbund von Bürgern; Bürgerschaft
[3] Gesamtheit der Menschen, die in einem Verbund leben; Bürgerschaft
[4] eine Stadt und ihre Gebiete oder auch mehrere Städte umfassender Staat
[5] metonymisch: Stadt
[6] metonymisch, speziell: Rom

Herkunft:

Ableitung zu dem Substantiv civis  la[1]

Synonyme:

[5] urbs
[6] Roma, urbs

Beispiele:

[1]
[3] „is M. Messala M. Pisone consulibus regni cupiditate inductus coniurationem nobilitatis fecit et civitati persuasit, ut de finibus suis cum omnibus copiis exirent:“ (Caes. Gall. 1,2,1)[2]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1–3] Lateinischer Wikipedia-Artikel „civitas
[1–6] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „civitas“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 1186.

Quellen:

  1. Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „civitas“ (Zeno.org) Band 1, Spalte 1186.
  2. Gaius Iulius Caesar: Bellum Gallicum. In: Wolfgang Hering (Herausgeber): Commentarii. stereotype 1. Auflage. Vol. I, Walter de Gruyter, Berlin/New York 2008, ISBN 978-3-598-71127-5 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1987), Seite 1.